رزمندگان ما بريزد، بر سر ملّت خودش مى‌ريزد و ما از آنها حمايت مى‌كنيم و براى معالجه به خارج مى‌فرستيم.

عاقبتِ كار صدام كه ما را از مقابله و دفاع در برابر او مى‌ترسانيدند و به ما مى‌گفتند «با او صلح كنيد وگر نه برايتان خطر دارد!»، به اينجا كه مى‌بينيد، رسيده است.

هنوز ما حاضر به صلح با عراق هستيم به شرط آنكه متجاوز اعلام و مجازات شود اما مثل اينكه دنيا و سازمان ملل دهانش بسته است و نمى‌تواند در يك جمله، اعلام كند كه:

صدام متجاوز است.

صدام جنگ را شروع كرده و به ما تحميل نموده و آن را توسعه داده است.

صدام زدنِ شهرها و استفاده از مواد شيميايى را شروع كرده و مناطق غير نظامى را كوبيده است. صدام جنگ را به خليج فارس كشانيده است. آيا هنوز متجاوز معلوم نيست و دنيا بايد در انتظار معلوم شدنِ متجاوز بنشيند؟

دبير كل سازمان ملل گفته است كه به ايران و عراق اسلحه ندهند؟ آيا ما مناطق غير نظامى و شهرهاى مسكونى را بمباران كرده‌ايم؟! آيا ما از بمب‌هاى شيميايى استفاده كرده‌ايم؟!

اين منطقِ دنيا است كه صدام به ما حمله مى‌كند و دنيا ما را تحريم تسليحاتى مى‌كند.

رزمندگان دلاورى كه امروز كفن‌پوش در مانور شركت كرده بوديد، بدانيد كه عزت اسلام در زير سايه شمشيرهاى شما است.

اگر ما در اين اعزام‌ها شركت كنيم و جبهه‌ها را پر كنيم، در برابر صدامِ متجاوز مقاومت خواهيم كرد و ان‌شاءالله بين ما و فتح و پيروزى نهايى، بيش از چند قدم، فاصله نمانده است. (تكبير نمازگزاران)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ اذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فى‌ دينِ اللَّهِ افْواجاً فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبّكَ وَ اسْتَغْفِرْهُ انَّهُ كانَ تَوّاباً[1]

33 جمعه 16 مرداد 1366- دانشگاه تهران مهم‌ترين عنوان: كشتار زائران خانه خدا

خطبه اول‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا اشْرَفِ الْانْبِياءِ وَ الْمُرْسَلينَ ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ الْمَعْصُومينَ الْمَظْلُومينَ.

خداوند مى‌فرمايد:

«انَّ اوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذى‌ بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمينَ فيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامُ ابْراهيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً ...»[2]

[نخستين خانه‌اى كه براى مردم بنا شده، همان است كه در مكه است. خانه‌اى كه جهانيان را سببِ بركت و هدايت است.

در آنجا است آياتِ روشن و مقام ابراهيم.

و هر كه بدان داخل شود، ايمن است ...]

امير المؤمنين مى‌فرمايد:

«فَانِّى اوصيكَ بِتَقْوَى اللَّهِ اىْ بُنَىَّ وَ لُزُومِ امْرِهِ وَ عِمَارَةِ قَلْبِكَ بِذِكْرِهِ وَ الاعْتِصَامِ بِحَبْلِهِ ... احْىِ قَلْبَكَ بِالْمَوْعِظَةِ ... وَ قَوِّهِ بِالْيَقينِ وَ نَوِّرْهُ بِالْحِكْمَةِ.»[3]

[تو را سفارش مى‌كنم به ترس از خدا و پيوسته در فرمانِ او بودن و دلت را به ياد او آبادان نمودن، و به ريسمان اطاعتش چنگ در زدن ... دلت را به اندرز، زنده دار و به پارسايى بميران و به يقين، نيرو بخش و به حكمت، روشن گردان.]

[1]- سوره نصر( 110).

[2]- سوره آل عمران( 3)، آيه 96- 97.

[3]- نهج البلاغه، ترجمه سيد جعفر شهيدى، نامه 31، ص 296.