خسارت‌ها و آثار شوم آنْ همگانى است و گريبانگيرِ همه مردم مى‌شود، بپرهيزيد.

برخى از فسادها و فتنه‌ها، آثارشان همه كشور، جامعه و مردم را فرا مى‌گيرد؛ مانند:

اختلاف، ناهماهنگ بودن و به جانِ هم افتادن كه ناشى از خودمحورى، فرصت‌طلبى و باندبازى است. اگر مرتكب چنين فسادها و فتنه‌هايى شديد، بدانيد كه عذاب خداوند بر شما بسيار شديد و سهمگين است.

«وَ اذْكُرُوا اذْ انْتُمْ قَليلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِى الْارْضِ تَخافُونَ انْ يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ»[1]

به ياد بياوريد روزى را كه تعدادتان اندك بود؛ روزى كه مستضعف، بى‌پناه و اسيرِ دست ديگران بوديد؛ روزى كه ترسْ شما را فرا گرفته بود و مى‌ترسيديد شما را بربايند، بگيرند، بزنند، بكشند و نابودتان كنند.

چنان روزهايى را به ياد بياوريد.

«فَآويكُمْ وَ ايَّدَكُمْ بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ»[2]

خداوند به شما بى‌پناهان، جا داد و با يارىِ خود، شما را حمايت كرد تا به اين پيروزى‌ها دست يافتيد. اين زندگى خوب و روزىِ خوب و پاك را خداوند به شما عنايت فرمود.

خداوند با امدادهاى غيبى فراوان، شما مردم و انقلابتان را يارى بخشيد.

در اين چند سال، هر كس كوردل نباشد، امدادهاى غيبىِ خداوند در حمايت از انقلاب اسلامى را ديده است.

در هفته گذشته، جريان هواپيماى مسافربرى 727 را همگى شنيديد.

شخصى از بوشهر سوار هواپيما مى‌شود و با همراهىِ فرد ديگرى، كيفى حاوى مادّه منفجره «تى ان تى» و بمب‌هاى دست‌ساز را وارد هواپيما مى‌كند. در نزديكى شيراز، هواپيماربا به دستشويى مى‌رود، موادّ منفجره‌اش را آماده مى‌كند و با همراهى خانم ميهماندار تا پشتِ كابين خلبان هم مى‌رود.

چون هواپيماربا مسلح بوده، مسافران هم نمى‌توانند در مقابلش مقاومت كنند.

هواپيماربا قصد داشته است كه هواپيما را بربايد و به عربستان سعودى ببرد. وقتى كه هواپيماربا به درِ كابين خلبان مى‌رسد، قسمتى از موادّ منفجره‌اش خود به خود منفجر مى‌شود.

خداوند جورى اين انفجار را كنترل مى‌كند كه هيچ كس آسيبى نمى‌بيند.

تنها خودِ هواپيماربا و ميهماندارى كه چند قدمْ او را راهنمايى كرده است، زخمى مى‌شوند.

زخم آنها به گونه‌اى است كه نمى‌ميرند و زنده مى‌مانند تا توطئه كشف شود.

اگر اين گونه حوادث، امداد غيبى نيست، پس امداد غيبى چيست؟ (تكبير نمازگزاران)

«فَآويكُمْ وَ ايَّدَكُمْ بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ»[3]

تمام اين لطف‌ها، محبت‌ها و نعمت‌هاى خداوند، براى اين است كه شما شكرگزارِ درگاه او باشيد. تمام نعمت‌هاى خداوند شكر مى‌خواهد؛ شكر، اظهار نعمت است.

بايد نعمت‌هاى پروردگار را با زبان، با قلم، در سخنرانى‌ها و در خطبه‌هاى نماز جمعه آشكار سازيم و در رسانه‌هاى گروهى منعكس كنيم. بايد همواره از خداوند بزرگ به خاطر اين همه نعمتْ تشكر كنيم؛ اما تشكر، مقدمه‌اى دارد و آن شناختِ نعمت است. تنها هنگامى مى‌توان يك نعمت را آشكار ساخت و شكرِ آن را به جاى آوَرْد كه آن را شناخته باشيم.

امروز امت ما در مقابل نعمت انقلاب، بايد شكرِ خداوند را به جاى آوَرَد.

پس همه ما بايد نعمت انقلاب را بشناسيم تا بتوانيم شكرِ آن را به جا آوريم.

[1]- همان.

[2]- همان.

[3]- همان.