به تباهى مى‌كشاند.

فردى كه امروز به خاطر جلب رضايت انسان در حق ديگران خيانت و ستمى روا مى‌دارد، فردا به خود انسان نيز خيانت مى‌كند؛ اگر از ديگران پيش ما بدگويى كرد، بدون شك روزگارى نه چندان دور از ما هم نزد ديگران سخن‌چينى و بدگويى مى‌نمايد.

6- بايد فردى رازدار باشد. زيرا كه انسان وقتى با كسى همدم شد خواه ناخواه پاره‌اى از اسرار خود را براى او بازگو كرده و سفره دلش را براى وى خواهد گشود، اگرچه شايسته است كه انسان در دوست داشتن ديگران راه اعتدال و ميانه روى را پيموده و رازهاى زندگى خود را براى آنها بيان ننمايد؛ چرا كه هر رازى كه از ميان دو لب خارج شد ديگر به صورت راز باقى نخواهد ماند و حتماً افشا خواهد شد؛ حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: «به دوست خود به مقدار متعارف علاقه‌مند شو، چرا كه چه بسا روزى دشمن تو گردد؛ همچنين با دشمنت در حد معمول كينه داشته باش چرا كه چه بسا روزى دوست‌

[1]- گلستان، باب دوم در اخلاق درويشان، ص 101، حكايت 4