و شايسته‌تر نيست، بهترين شهرها شهرى است كه ترا به دوش گيرد (اهل آن ترا بخواهند و در زندگى در رفاه و آسايش باشى).

435 -وَ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:وَ قَدْ جَاءَهُ نَعْيُاَلْأَشْتَرِرَحِمَهُ اللَّهُمَالِكٌوَ مَامَالِكٌ! وَ اللَّهِ لَوْ كَانَ جَبَلاً لَكَانَ فِنْداً وَ لَوْ كَانَ حَجَراً لَكَانَ صَلْداً لاَ يَرْتَقِيهِ الْحَافِرُ وَ لاَ يُوفِي عَلَيْهِ الطَّائِرُ.

قالالرضي: و الفند: المنفرد من الجبال.

435 - هنگاميكه خبر مرگ اشتر- خدايش بيامرزد- بامام عليه السّلام رسيد (در بزرگوارى و دلاورى او) فرمود

(1) مالك رفت امّا چه بود مالك، سوگند بخدا اگر كوه بود كوهى جدا مانده و بزرگ بود، و اگر سنگ بود سنگى سخت بود كه (از بزرگى و سختى) هيچ حيوان سم دار رهنورد بآن بالا نمى‌رود، و هيچ پرنده‌اى بر آن نمى‌پرد (او يكتا و يگانه بود و هيچكس بر او پيروزى نمى‌يافت. سيّد رضىّ، «عليه الرّحمة» فرمايد:) فند بمعنى كوهى است كه از كوهها جدا است.

۴۳۶ وَ قَالَ عليه السلام قَلِيلٌ مَدُومٌ عَلَيْهِ خَيْرٌ مِنْ كَثِيرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ.

436 - امام عليه السّلام (در ستودن پشتكار گرفتن) فرموده است‌

(1) كار اندك كه بآن ادامه داده شود بهتر است از كار بسيار كه خستگى آورد (اين فرمايش همان فرمايش دويست و هفتادم است با مختصر تفاوتى در لفظ كه شرح آن گذشت).

437 -وَ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:إِذَا كَانَ فِي رَجُلٍ خَلَّةٌ رَائِقَةٌ فَانْتَظِرُوا أَخَوَاتِهَا.

437 (3437)- امام عليه السّلام (در باره پيشرفت صفات) فرموده است‌

(1) هر گاه در كسى صفت و خوى‌