شگفت آورنده‌اى باشد (خواه نيك و خواه زشت) همانندهاى آنرا منتظر باشيد (كه خوبتر خواهد بود اگر آن صفت خوب بوده و زشتتر اگر آن صفت زشت باشد).

438 -وَ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:لِغَالِبِ بْنِ صَعْصَعَةَ أَبِي الْفَرَزْدَقِفِي كَلاَمٍ دَارَ بَيْنَهُمَا:

مَا فَعَلَتْ إِبِلُكَ الْكَثِيرَةُ قَالَ دَغْدَغَتْهَا الْحُقُوقُ يَاأَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَفَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ذَلِكَ أَحْمَدُ سُبُلِهَا.

438 - امام عليه السّلام بغالب ابن صعصعة پدر فرزدق (شاعر) در بين اينكه گفتگو مى‌كردند فرمود

(1) شتران بسيارت را چه كردى؟ غالب گفت: حقوق (مردم) آنها را پراكنده ساخت (در راههاى خير مانند صدقه، زكوة، صله رحم، اداء دين بكار رفت) آن حضرت عليه السّلام (در ستودن اداء حقوق مردم) فرمود: 2 اين پراكندگى ستوده‌ترين راههاى پراكنده شدن آن شتران است.

۴۳۹ وَ قَالَ عليه السلام مَنِ اتَّجَرَ بِغَيْرِ فِقْهٍ فَقَدِ ارْتَطَمَ فِي الرِّبَا.

439 - امام عليه السّلام (در زيان نادانى به احكام دين) فرموده است‌

(1) كسيكه بدون دانستن احكام دين داد و ستد كند در ربا (بهره دادن و گرفتن در وام كه حرام و موجب كيفر الهىّ است) فرو رود (گرفتار شود).

440 -وَ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:مَنْ عَظَّمَ صِغَارَ الْمَصَائِبِ ابْتَلاَهُ اللَّهُ بِكِبَارِهَا

440 - امام عليه السّلام (در زيان ناسپاسى) فرموده است‌

(1) هر كس مصائب و اندوههاى كوچك را بزرگ شمارد خداوند او را به بزرگهاى آنها گرفتار گرداند (زيرا بزرگ شمردن اندوه كوچك دليل بر راضى نبودن بقضاء و قدر الهىّ است كه مستلزم مستعدّ بودن براى فزونى بلاء و اندوه است، ولى اگر آدمى بر مصيبت و اندوهى كه پيش مى‌آيد خدا را سپاسگزار باشد آماده براى دفع آن شود).

۴۴۱ وَ قَالَ عليه السلام مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ هَانَتْ عَلَيْهِ شَهَوَاتُهُ.