427 - امام عليه السّلام (در باره شكرگزارى و دعاء و توبه) فرموده است
(1) نمىشود كه خدا بر بنده در سپاسگزارى را بگشايد (امر بشكر فرمايد) و در افزونى را به رويش ببندد (بر نعمت نيافزايد) 2 و در دعاء و درخواست را بگشايد (دستور دهد كه از او بخواهند) و در روا شدن را به رويش ببندد (درخواست او را نپذيرد) 3 و در توبه را بگشايد و در آمرزش را به رويش ببندد (گناهش را نيامرزد).
428 - امام عليه السّلام (در باره جوانمردى) فرموده است
(1) شايستهترين مردم به جوانمردى كسى است كه جوانمردان در او ريشه كرده باشند (پدرانش از نيكان و جوانمردان بودهاند. اين فرمايش در نسخ نهج البلاغه نيست ما آنرا از نسخه ابن ابى الحديد نقل كرديم).
429 - از امام عليه السّلام پرسيدند كدام يك از دادگرى يا بخشش برتر است؟ آن حضرت عليه السّلام (در برترى عدل از جود) فرمود
(1) دادگرى چيزها را بجاى خود مىنهد، و بخشش آنها را از جاى خود بيرون مىنمايد (زيرا جواد زيادة بر استحقاق مىبخشد) و عدل نگاهدارنده همگان است وجود فقط بكسى بهره مىدهد كه باو بخشش شده پس عدل شريفتر و برتر مىباشد.