آسمان و زمين و چگونگى تسخير و تدبير در درازناى تاريخ به مدد عقل و تجربه عينى، يقين مى‌يابد كه آفريدگار هستى از قدرتى بى‌همتا، دانشى ژرف و نگاهى نكته‌سنج و دقيق برخوردار است.[1] لازمه چنين آفريدگارى اين است كه انسان‌ها از او استعانت جسته و مراقب اعمال خود در فراروى او باشند[2] و مطابق الگوى الهى، به تدبير زندگى خويش همت گمارند؛ چرا كه دانش انسانى در احاطه بر خود، بسيار ناچيز است، چه رسد به ارائه برنامه‌اى جامع براى مديريت حيات فردى و اجتماعى خويش و ديگران.

يكى از مفسران با اشاره به اهميت آگاهى يافتن از هدف ياد شده و نقش تربيتى آن با توجه به جايگاه آيه در سوره طلاق، مى‌نويسد:

چه تعبير جالبى كه هدف اين آفرينش عظيم را آگاهى انسان از صفات خدا از علم و قدرت او مى‌شمرد كه آگاهى از اين دو صفت براى تربيت انسان كافى است. انسان بايد بداند او بر تمام اسرار وجودش احاطه دارد و از همه اعمالش با خبر است، و نيز بداند وعده‌هايش در زمينه معاد و رستاخيز، در زمينه پاداش و كيفر و در زمينه وعده پيروزى مؤمنان، تخلف ناپذير است. آرى خدايى كه چنين «علم» و «قدرتى» دارد و نظام عالم هستى را اداره مى‌كند، اگر احكامى در زمينه زندگى انسان‌ها، در رابطه با طلاق و حقوق زنان قرار داده، همگى روى حساب دقيق و متقن است.[3]

[1]. التحرير والتنوير، ج 28، ص 306؛ تقريب القرآن إلى الأذهان، ج 5، ص 449.

[2]. تفسير من وحى القرآن، ج 22، ص 302.

[3]. تفسير نمونه، ج 24، ص 263.