لا دُعاؤُكُمْ‌)[1] به همين نكته تصريح مى‌كند.[2]

ج- آگاهى از قدرت و علم خداوند

شناخت گستره قدرت و دانش خداوند، هدف ديگرى است كه اين آيه قرآن به آن اشاره داد: (اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ وَ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحاطَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عِلْماً):[3] «خدا همان كسى است كه هفت آسمان و همانند آنها هفت زمين را آفريد. فرمان خدا در ميان آنها فرود مى‌آيد، تا بدانيد كه خدا بر هر چيزى تواناست؛ و به راستى كه دانش وى هر چيزى را در بر گرفته است».

برابر اين آيه، هدف خداوند از آفرينش آسمان‌ها و زمين اين است كه به انسان بياموزد كه بر هر چيز قادر است و هيچ چيزى از مدار علم الهى بيرون نيست.[4] بديهى است هنگامى كه خداوند از آفرينش آسمان‌ها و زمين كه به عنوان ابزارى در خدمت حيات انسانى هستند، هدفى دارد، به طريق اولى از آفرينش انسان نيز هدف بالاترى را دنبال مى‌كند. با بيانى ديگر مى‌توان آفرينش انسان را نيز جزئى از آفرينش آسمان‌ها و زمين دانست و آن دو را كنايه از جهان هستى‌[5] تلقى كرد كه براى آدميان شناخته شده است. انسان با تامل در بزرگى آفرينش پديده‌هايى چون‌

[1]. فرقان: 77.

[2]. الميزان فى تفسير القرآن، ج 18، ص 387.

[3]. طلاق، 12.

[4]. مفاتيح الغيب، ج 30، ص 567.

[5]. الفرقان فى تفسير القرآن بالقرآن، ج 14، ص 213.