بنابراین فرض، علی با احتمال کشته شدن دست به چنین کاری زده است، نه با علم به سلامتی. بنا به فرض دوم فضیلت بالاتری برای علی اثبات کرده است، زیرا اگر ایمان مرد به پایهای برسد که آنچه را از پیامبری بشنود، با روز روشن فرقی نداشته باشد، هیچ چیز با فضیلت چنین ایمانی برابری نمیکند. نتیجه آن این است که هنگامی که پیامبر به او بگوید: در بستر من بخواب و در حمله تروریستها آسیبی نخواهی دید، با کمال ثبات قلب میرود و در بسترش میآرمد و یک سر سوزن احتمال خطر در دلش راه پیدا نمیکند و اگر نظر ابن تیمیه از گفتار خود- که علی علیه السّلام از سلامت خود آگاه بود، زیرا صادق مصدق بدو گفته بود؛- اثبات عالیترین درجه ایمان باشد، باید بداند که بدون توجه، بزرگترین فضیلت را برای علی ثابت کرده است. پاسخ تفصیلی: درباره دلیل اول باید گفت که جمله: «آسیبی به تو نخواهد رسید» برخی از استوانههای فن تاریخ که از هر نظر اصالت و سابقه دارند، آن را نقل نکردهاند. [1] آری، ابن اثیر، [2] (م 630) و طبری [3] (م 310)، جمله مزبور را نقل کرده و گویا مدرک آنها، سیره ابن هشام است [4] که مطلب را به همان صورت نقل کرده است. خصوصا که عبارتهای این دو مورخ با ابن هشام در این مورد کاملا یکی است. علاوه بر این تا آنجا که ما اطلاع داریم، جریان مزبور به آن صورت، در نوشتههای دانشمندان شیعه نیست. شیخ شیعه، محمد بن حسن طوسی (م 460) در امالی خود جریان هجرت را [1]. مانند مؤلف الطبقات الکبری، در ص 228- 227، که در سال 168 متولد شده و در سال 230 درگذشته است و نیز مقریزی در الامتاع، از این جمله سخن به میان نیاورده است. [2]. الکامل فی التاریخ، ج 2، ص 72. [3]. تاریخ طبری، ج 2، ص 99. [4]. سیره ابن هشام، ج 1، ص 483.