کممایه و بیظرفیت، تحت تأثیر سخنان وی واقع شده و بدون تحقیق و سؤال از اهل فن، مطالب او را در میان عوام اشاعه میدهند تا «عوام الناس» تصور کنند که گوینده این سخن از اهل تحقیق است. غافل از آنکه این سخن از مرد منحرفی است که همکیشانش او را تکذیب و تکفیر کردهاند. او میگوید: خوابیدن علی در بستر پیامبر فضیلت نیست، زیرا علی از دو طریق فهمیده بود که آن شب آسیبی به وی نخواهد رسید: الف) از گفتار خود پیامبر که صادق و مصدق است، آنجا که در همان شب به او فرمود: «در بستر من بخواب و آسیبی به تو نخواهد رسید». [1] ب) پیامبر امانات و ادای قرضها را بر عهده وی گذاشت و طبعا میدانست که جانشین او کشته نمیشود وگرنه این تکلیف را متوجه دیگران میکرد و خود علی از توصیه فهمید که در این صحنه گزندی نخواهد دید و با انجام وظایفی که رسول خدا معین کرده است، موفق خواهد گردید. پاسخ: پیش از آنکه به طور تفصیل به پاسخ هر دو سخن بپردازیم؛ اجمالا باید گفت: ابن تیمیه، با انکار فضیلتی، فضیلت بالاتری را ثابت کرده است، زیرا یا ایمان علی به صدق گفتار پیامبر ایمانی عادی بود، یا اینکه او به گفتار وی ایمانی قوی و فوق العاده داشت و کلیه گفتارهای پیامبر در نظرش در پرتو ایمان قوی مانند روز روشن بوده است. بنا به فرض اول، هرگز علی علم به بقای سلامتی خود نداشته است، زیرا هرگز برای چنین طبقهای (و علی مسلما از آن طبقه نبوده است) از گفتار پیامبر، علم قطعی پیدا نمیشود و اگر به ظاهر بپذیرند، در خاطر تشویش خواهند داشت. و اگر در لحظههای خطر در جایگاه آنها بخوابند، تشویش و اضطراب و احتمالات زیادی جوانب قلب آنان را فرا میگیرد و هر دم هیولای مرگ در نظرشان مجسم میشود. [1]. فإنّه لا یخلص إلیک شیء تکرهه.