دو چشم جهان بین، پر از خاک شد

دو گوهر، هم آغوش خاشاک شد

دریغا که گوینده بی نظیر

سخن پرور بذله گو "خاکشیر"

فرو بست لب ناگه از گفتگو

در اعماق خاک سیه شد فرو

به تاریخ شمسی "نوا" خوش سرود

سر جمع از جمع بیرون نمود

به نظم آمد این مصرع دلپذیر:

"بسازد بطبع همه خاکشیر"

(1335)

مرثیه سیّد علی بدیع زادگان "هور"

ای که آیی بر سر آرامگاه خاکشیر

هدیه کن حمدی برای زاد راه خاکشیر

سیدی والاتبار و اوستادی باهنر

بود یک شهری براین شهرت، گواه خاکشیر

نام جعفر، جعفری مذهب، به جعفر منتسب

روز محشر باد جعفر هم پناه خاکشیر

بود بحر برّ و ابر رحمت و کوه وقار

با همه طبعی ملایم چون گیاه خاکشیر

نیروی سرپنجه با هشتاد و پنجم سال عمر

با مناعت کرد تأمین رفاه خاکشیر