مسجد شاهی، و میرزا حسین همدانی، و آقا سید محمّد باقر درچه ای و جمعی دیگر تلمّذ نموده، عالمی غیور، و در امر به معروف و نهی از منکر متعصب بود. در مسجد علی اکبر بیک در محلّه خواجو امامت می فرمود، و در روز اربعین (20 صفر) سال 1378 وفات یافته، در تخت فولاد در تکیه مخصوص به نام خود مدفون گردید.

نامش: بابا سلطان قلندر، عارف ادیب، [1] در درویشی مقامی سامی داشته، و در قواعد فقر و اصطلاحات آن فرقه بابای عالم بوده.

شاه عباس اول بابائی تکیه حیدر واقع در چهار باغ را به او مفوّض داشته. قبل از تألیف تذکره نصر آبادی فوت شده، جایش را به بابا حیدر دادند. او نیز فوت شده، پسرش بابا صفی به جای پدر نشسته. او نیز فوت شده، بابا رضی برادرش بابای تکیه مزبور شده.

در هر حال، بابا سلطان به تتّبع شعرای قدیم شعر می گفته. از اوست:

لوایی نیست شاد از وصل امروز *** چو هجران خواهدش آزرد فردا

چه باشد حال بیماری که امروز *** یقین داند که خواد مرد فردا