فرزند محمّد حسین حسینی. عالم محقق جلیل، و مجتهد بارع. [1]

از شاگردان حاج ملاّ حسین علی تویسرکانی و آقا میر سید حسن مدرس بوده، و از استاد اول و آقا میرزا محمّد باقر صاحب روضات (هم درس و رفیق خود) اجازه داشته،و یکی از مشوّقین صاحب روضات در تألیف کتاب خویش بوده.

در تویسرکان متولد، و در 1266 به اصفهان مهاجرت نموده، و در 22 ربیع الثانی 1319 وفات یافته، در تخت فولاد در تکیه ای مخصوص معروف به نام خود مدفون گردید.

ماده تاریخ وفاتش این است:

او پای خود نهاد به جمع و چنین سرود *** افسوش افقه العلماء از جهان برفت

کتاب الجراب مانند کشکول، و جواهر المعارف از تألیفات اوست. [2]

فرزند ملاّ علی محمّد بن محمّد حسین اصفهانی.