ادیب فاضل ریاضی دان معروف، از مفاخر علمی و ادبی ایران، و به خصوص در ریاضیّات، شهرت و عنوان داشته، و سال ها در مدرسه دارالفنون تدریس می نموده. [1]

در ذی قعده سال 1259 متولد، و در 14 جمادی الاولی سال 1326 وفات یافته، در طهران مدفون گردید.

کتب و رسائل زیادی نوشته و عموماً به طبع رسیده، از آن جمله است: 1- آسمان، در هیئت [استدلالی جدید] 2- اصول علم جغرافیا 3- اصول هندسه 4- بدایه الجبر 5- بدایه الحساب 6- بدایه النجوم 7- بدایه الهندسه 8- تطبیقیّه، در تطبیق سال های قمری و شمسی و میلادی 9- الرحله الخوزیّه، در سفر نامه خوزستان 10- کفایه الحساب 11- کفایه الهندسه 12- المثلثات البسیطه 13- مثلثات مستقیمه الخطوط [14- قانون ناصری در هیئت استدلالی]؛ و غیره.

پدرش: ملاّ علی محمّد اصفهانی طهرانی معروف به جمشید ثانی، و به مناسبت سکونتش در اصفهان در محله نو به «محله نوی» معروف بوده. در 1215 در اصفهان متولد شده، و در این شهر تحصیل نموده، و چون شهرت علمیش جهان گیر شد، شاهزاده اعتضاد السلطنه وزیر علوم او را از اصفهان به طهران برده، و مورد توجّه و التفات قرار داده، و به