فرزند میرزا شاه تقی شیخ الاسلام مشهد مقدّس رضوی. [1]

از سادات حسینی اصفهان، و مردی ادیب شاعر و خوش خلق و خوش بیان بوده، از اشعار اوست:

پر گرفته است دلم، خانه صیّاد خراب *** کاش روی قفسم جانب صحرا می کرد

پدرش: میرزا شاه تقی از اجلّه سادات و نقباء اصفهان است، [2] و مدتی شیخ الاسلام گیلان و مشهد خراسان بوده، و در شعر «واحد» تخلّص می نموده است.

از اشعار اوست:

ای نور دیده رفتی و بی نور دیده ماند *** مژگان چو آشیانه مرغ پریده ماند

^ آقا سید هادی حسینی فرزند سید محمّد حسین، عالم فاضل صالح جلیل، متوفی در 7 شوّال 1231، و مدفون در تخت فولاد [3] جنب فاضلان. [4]