از طرف او انجام شود، مانعى ندارد.

(مسأله 1459) واقف علاوه بر بلوغ، عقل، رشد بايد مختار بوده و بر عين موقوفه تسلّط داشته باشد، يعنى يا مالك باشد، و يا بر مالك آن ولايت داشته باشد.

(مسأله 1460) اگر انسان مال ديگرى را بدون اذن او، و بدون اينكه بر او ولايت داشته باشد، وقف كند، وقف باطل است.

(مسأله 1461) عين موقوفه شرايطى دارد، كه از آنجمله است:

1) عين باشد، پس نمى‌توان منفعت را وقف نمود.

2) موجود باشد، پس وقف بچه حيوانى كه هنوز وجود ندارد، صحيح نيست، مگر اينكه به تبع موجود باشد، يعنى حيوانى را با نوزادهايش وقف كنند.

3) عين بايد مشخّص باشد، پس نمى‌توان گوسفندى را از ميان گلّه گوسفند وقف كند، كه بعدا بخواهد آن را مشخّص نمايد.

4) عين موقوفه استعداد آن را داشته باشد كه با بقاى عين از منافعش استفاده شود، مثلًا خانه‌اى باشد كه در آن سكونت كنند، يا درختى باشد كه از سايه و ميوه‌اش استفاده كنند، يا حيوانى باشد كه از شير پشم و نوزادش استفاده شود.

(مسأله 1462) وقف كردن چيزى كه استفاده كردن از آن موجب تلف شدن عين آن باشد، جايز نيست، مثل ميوه‌جات، خوراكيها، صابونها.

(مسأله 1463) وقف كردن چيزى كه استفاده از آن موجب تغيير عين آن باشد جايز نيست، مثل وقف كردن پول براى تجارت، قرض الحسنه و امثال آن.

5) منافع مورد نظر در وقف حلال باشد، پس اگر آلات قمار، شطرنج، و لعب را وقف كنند كه با آن بازى شود، يا از درآمدش استفاده شود، وقف باطل است.

(مسأله 1464) در وقف بايد فرد يا افرادى كه عين بر آنها وقف مى‌شود، مشخص باشد، پس اگر چيزى را بر يكى از دو نفر، يا يكى از دو صنف وقف كند كه بعدا آن را مشخّص كند، صحيح نيست.