به ديگر ورثه بدهد، بلكه او علاوه بر سهم خودش از ارث پدرى، حبوه را نيز تصاحب ميكند.

(مسأله 3835) حبوه از اصل تركه برداشت ميشود، ولى اگر ميّت قرضى داشته باشد كه همه تركه را فرا بگيرد، پس از اداى دَين نوبت حبوه خواهد رسيد.

(مسأله 3833) اگر با وجود قرض فراگير، پسر بزرگتر حبوه را مطالبه كند، بايد معادل آن را از دَين بپردازد.

(مسأله 3837) اگر قرض ميّت شامل بقيّه تركه و قسمتى از حبوه باشد، باز نوبت حبوه پس از اداى دَين ميباشد.

(مسأله 3838) اگر تركه ميّت كلّا 30 ريال باشد و حبوه او معادل 10 ريال باشد، و 25 ريال قرض داشته باشد، 20 ريال آن را از غير حبوه و 5 ريال آن را از حبوه ادا ميكنند. پس اگر آن 5 ريال را از جيب خودش بپردازد، حبوه را به صورت كامل دريافت ميكند.

(مسأله 3839) اگر قرض ميّت كمتر از تركه او منهاى حبوه باشد، چيزى از حبوه كم نمى شود و بايد قرض او از غير حبوه پرداخت شود.

(مسأله 3840) اگر ورثه از پرداخت قرضهاى ميّت امتناع كنند، پسر بزرگتر نمى تواند پيش از پرداخت قرضها، حبوه را به خود اختصاص دهد. و اگر شخصاً آنها را پرداخت كند، بعداً نمى تواند آن را از ديگر ورثه مطالبه كند. ولى اگر به حاكم شرع رجوع كند، حاكم شرع ميتواند به او بگويد كه قرضها را به نيّت مطالبه از ورثه ادا كند.

(مسأله 3841) مخارج كفن و دفن نيز از اصل تركه، از غير حبوه برداشت ميشود، پس اگر بقيّه تركه كفايت نكند از حبوه برداشت ميشود.