را حاجب ميشوند از اينكه بيش از يك ششم ارث ببرند.

(مسأله 3829) ارث بردن نوادگان مشروط نيست بر اينكه ميّت همسر نداشته باشد، بلكه با وجود همسر آنها ارث ميبرند، و ارث شوهر را از نصف به يك چهارم، و ارث زوجه را از يك چهارم به يك هشتم كاهش ميدهند.

(مسأله 3830) ارث بردن نواده ها مشروط است بر اينكه ميّت فرزند صلبى نداشته باشد، وگرنه همه تركه به او تعلق ميگيرد و نواده ها چيزى به ارث نمى برند، اگرچه فرزند صلبى فقط يك پسر و يا فقط يك دختر باشد.

(مسأله 3831) نوه ها و نويره ها و فرزندان آنها، جاى پدران و مادران خود قرار ميگيرند و سهم آنها را ميبرند، مشروط بر اينكه حتى يك نفر از طبقه آنها موجود نباشد، وگرنه نسل بعدى ارث نمى برند، زيرا نسل قبلى به ميّت نزديكتر هستند.

(مسأله 3832) نوه ها و نويره ها آنچه به عنوان سهم پدران و مادران خود ميبرند، اگر همه پسر يا همه دختر باشند، آن سهم را در ميان خود به طور مساوى تقسيم ميكنند، ولى اگر برخى پسر و برخى دختر باشند، به هر يك از پسرها سهم دو دختر داده ميشود.

(مسأله 3833) «حَبوه» اختصاص به پسر بزرگتر دارد، و آن عبارت است از قرآن، انگشترى، شمشير و لباسهاى پدر، خواه پسر مكلّف باشد يا نه، حتى اگر در شكم مادر باشد، خواه ميّت غير از آنها تركه ديگرى داشته باشد، يا تركه ميّت منحصر به آنها باشد.