فصل سوّم: احكام لقطه‌

(اشياء گمشده)

«لقطه» عبارت از چيز گمشده ايست كه انسان و حيوان نباشد، منقول باشد و در سرزمين اسلامى و يا اهل ذمه (اهل كتابى كه زير پرچم اسلام زندگى ميكنند) پيدا شود.

احكام گمشده انسان و حيوان در دو فصل پيشين گفته شد و امّا اشياء غير منقول، مانند زمين و درخت، آنها حكم لقطه ندارند، بلكه در حكم مجهولالمالك ميباشند.

(مسأله 3603) كسى كه گمشدهاى را مييابد، ميتواند آن را بردارد، ولى كراهت دارد، بالخصوص چيزى كه در حرم مكّه پيدا شود، به ويژه در مورد كسى كه اطمينان ندارد كه بتواند تا يكسال به معرّفى آن بپردازد. چنانكه بسيارى از مردمان به اين كار تن در نميدهند. براى چنين اشخاصى ممكن است عقلًا برداشتن آن حرام باشد.

(مسأله 3604) اگر مال گمشده به هنگام برداشتن كمتر از يك درهم قيمت داشته باشد، ميتواند آن را براى خودش بردارد و نيازى به معرفى ندارد، ولى بنابر احتياط واجب از افرادى كه احتمال ميدهد مالِ آنها باشد بپرسد، از قبيل كسى كه آنجا ايستاده، يا قبلًا آنجا نشسته بود، يا اهل خانهاى كه از درِ خانه آنها پيدا كرده است.