(مسأله 3467) كسى كه در كفّاره ترتيبى، از آخرين كفّاره هم كه اطعام 60 فقير است عاجز باشد، بايد 18 روز روزه بگيرد، يعنى به جاى اطعام هر ده نفر سه روز روزه بگيرد. اگر از آن هم ناتوان باشد، بايد به جاى آن استغفار كند و بهتر است به قدر امكان صدقه نيز بدهد.

(مسأله 3468) در كفّاره ظهار اگر از 18 روز روزه نيز ناتوان باشد، استغفار كفايت نمى كند، بلكه حكم كسى كه كفّاره نداده بر او ثابت ميماند.

(مسأله 3469) كسى كه چندين كفّاره بر او واجب است، اگر بر همه آنها قادر نباشد، به مقدارى كه قدرت دارد بايد انجام دهد، و آن موجب نمى شود كه همه آنها ساقط شود، مگر در مورد كسى كه به هيچيك از آنها قادر نباشد.

(مسأله 3470) كسى كه قدرت بر كفّاره نداشت و به جاى آن بدل آن را انجام داد، از استغفار و امثال آن، از گردنش ساقط ميشود، پس اگر بعدها بر آن قدرت پيدا كند، جبران آن بر او واجب نمى شود.

(مسأله 3471) اگر كسى كفّاره بر گردنش هست و قدرت ندارد آن را انجام دهد، اگر شخص متبرّعى پيدا شود و بخواهد از طرف او آنها را انجام دهد، تا او زنده است فقط ميتواند كفّاره هاى مالى او را تبرعاً پرداخت نمايد، از قبيل اطعام و آزاد كردن بنده. ولى نمى تواند از جانب او مثلًا روزه بگيرد، ولى از جانب شخص مرده ميتواند هر وظيفهاى را كه بر عهدهاش بوده انجام دهد.