پيش از آن مالك آن مال نمى شود.

(مسأله 2325) هنگامى كه قرارداد قرض بسته شد و قرض گيرنده مال را قبض نمود، عقد لازم ميشود و هيچ كدام حق فسخ يكجانبه ندارند. اگر قرض دهنده پيش از فرا رسيدن مدّت قرض، مال خودش را مطالبه كند، بر قرض گيرنده واجب نيست كه اجابت كند.

(مسأله 2326) پس از تحقّق قرض، قرض گيرنده ميتواند عين مال را به صاحبش برگرداند، ولى اگر پيش از فرا رسيدن مدّت بخواهد آن را فسخ كند و قرض خود را پرداخت نمايد، بر قرض دهنده واجب نيست آن را بپذيرد.

(مسأله 2327) قرض دادن «مِثلى ها» يعنى چيزهايى كه افراد آن شبيه يكديگر هستند و از قيمت يكسان برخوردار هستند، مانعى ندارد. مانند سكه هاى طلا، نقره، حبوبات، اسكناس، اجناس يك كارخانه با يك مارك، و امثال آنها.

(مسأله 2328) قرض دادن اشياء «قيمى» يعنى چيزهايى كه قيمت افراد آنها يكسان نيست، مانند: دامها، طيور، لباسها، وسائل دستى، فرشهاى دستباف و امثال آنها، اگر تفاوت قيمت آنها زياد نباشد و مشابه آنها در جنس و قيمت به راحتى پيدا شود، قرض دادن آنها نيز مانعى ندارد.

(مسأله 2329) چيزهايى كه قيمت افراد آنها تفاوت فاحش دارد و در عرف مردم ضمان آنها با نظيرش نمى باشد، نمى توان آنها را قرض داد، بلكه ميتوان آنها را قيمت كرده با ضوابط بيع فروخت تا در وقت تعيين شده، پول و يا جنسى معادل پول آن را پرداخت نمايد و لكن مالك آن نمى شود.