احكام قرض و بدهي‌

«قرض» عبارت است از قراردادى كه نتيجهاش تمليك مال است به ديگرى با شرط ضمان.

امّا «بدهى» هر چيزى است كه ذمّه انسان به آن مشغول باشد. خواه به وسيله عقد باشد، مانند بدهى مربوط به قرض، بهاى كالاى خريدارى شده، كابين مدّتدار، اجرت اجاره و كالاى فروخته شده به صورت سلم. و يا بدون عقد باشد، مانند بدل اشياء تلف شده و ضمانتدار.

(مسأله 2321) در قرض همانند هر عقد ديگر بايد طرفين حق تصرّف در اموال خود را داشته باشند، يعنى كودك، ديوانه و سفيه نباشند. در غير اين صورت عقد نافذ نيست، و بايد قرض دهنده بر مالى كه قرض ميدهد سيطره داشته باشد.

(مسأله 2322) در مواردى كه قرض باطل باشد قرض گيرنده مالك آن پول نمى شود ولى ضامن است، مگر اينكه غير مميّز باشد.

(مسأله 2323) كسى كه به فرد غير مميّز قرض ميدهد، در حالى كه خود مميّز است در واقع مالش را دور ريخته و در نگهدارى آن سهلانگارى كرده است، و لذا طرف مقابل- بچه غير مميّز- ضامن نيست.

(مسأله 2324) در قرض، بايد قرض گيرنده مال را تحويل بگيرد و