(مسأله 2330) قرض گرفتن و بدهكار شدن، در صورت بى نياز بودن مكروه است، ولى قرض دادن به مؤمن مستحب است و پاداش بزرگ دارد و چنانكه در روايات آمده از صدقه نيز برتر است.

(مسأله 2331) واجب است قرض گيرنده هنگام گرفتن قرض نيت كند كه آن را پرداخت خواهد نمود. و همين كار موجب ميشود كه خداوند يارى فرمايد و قرضش را زود ادا نمايد و اگر تصميم بگيرد قرضش را پرداخت نكند همانند دزد ميباشد.

(مسأله 2332) اگر قرض دهنده شرط كند كه چيزى اضافه بگيرد ربا و حرام است.

(مسأله 2333) در قرض، ربا مطلقاً حرام است، خواه كشيدنى و پيمانهاى باشد يا نه. چنانكه در باب ربا تذكّر داديم.

(مسأله 2334) اگر در قرض شرط زياده كنند، شرط باطل است، ولى قرض باطل نيست و لذا مالى را كه قرض كرده، ميتواند در آن تصرّف كند و لازم نيست آن مقدار زيادى را بپردازد.

(مسأله 2335) در قرض شرط هر گونه زيادتى حرام است، چه عين باشد، يا منفعت، يا صفت و يا غير آن. چنانكه در مسأله بعدى مثال زده ميشود.