پيش نميآيد كه وضو بگيرد و قسمتى از نماز را با طهارت بخواند، بايد براى هر نمازى يك وضو بگيرد.

(مسأله 185) حكم نماز احتياط و قضاى اجزاى فراموش شده، همانند خود نماز است. پس كسى كه وظيفهاش يك وضو براى يك نماز بود، با همان وضو نماز احتياط و اجزاى فراموش شده را نيز به جا ميآورد و اگر وظيفهاش تجديد وضو در اثناى نماز بود، اگر اينجا هم حدثى سر بزند بايد وضو را تجديد كرده، نمازش را ادامه دهد.

(مسأله 186) كسانى كه به يكى از اين دو بيمارى مبتلا هستند، بايد در حدّ توان از سرايت كردن نجاست به بدن و لباس خود جلوگيرى كنند.

(مسأله 187) كسى كه مبتلا به سلس البول يا غائط است، لازم است با آويختن كيسه و قرار دادن پنبه و امثال آن، از سرايت آن جلوگيرى كند و زنان مستحاضه نيز با بستن پارچهاى به خود، از سرايت كردن آن جلوگيرى كنند و بنابر احتياط واجب بايد براى هر نمازى خود را تطهير كنند، ولى هنگامى كه دو نماز را با يك وضو جمع ميكنند، يك بار تطهير براى دو نماز كافى است.

(مسأله 188) ديگر اقسام بيماريهاى مداوم، مثل كسى كه به طور مستمر خواب بر او غلبه ميكند، اگر فرصتى پيش نميآيد كه نماز خود را به صورت كامل بخواند بايد آن را به صورت اضطرارى با وضو يا تيمّم بخواند، اگر آن هم ممكن نباشد براى هر نمازى يك وضو ميگيرد.

(مسأله 189) در فرض بالا اگر فرصتى پيش آمد و سهلانگارى كرد و نمازش را به جاى نياورد، بايد بنابر احتياط واجب براى هر نمازى وضو گرفته، آن را ادا كند و بعدها نيز آن را قضا نمايد.