بدن با آن ملاقات كند- اگر ذرّات آن را همراه نداشته باشد- پاك است.

(مسأله 565) اگر كسى با آب نجسى مضمضه كند، آب كشيدن داخل دهان لازم نيست.

(مسأله 566) دندان مصنوعى و روكش فلزى دندانها در حكم داخل دهان ميباشند و آب كشيدن آنها لازم نيست. واحتياط وجوبى اينست كه اگر چيز پاك از توابع باطن بدن نباشد نجس ميشود، مثل اينكه انسان دو انگشت خود را داخل دهان نمايد و يكى از آنها نجس باشد و در دهان با رطوبت باهم ملاقات نمايند وسپس خارج نمايد.

(مسأله 567) اگر در نجاست چيزى شك كند، حكم به طهارت آن ميكند، پس اگر نميداند چيزى پشم گوسفند است يا موى سگ؟ يا نميداند با نجس ملاقات كرده يا نه؟ و يا ميداند با نجس ملاقات كرده، ولى نميداند رطوبت سرايت كننده داشته يا نه؟ در همه اين صورتها پاك است.

(مسأله 568) در نماز بايد بدن و لباس نمازگزار پاك باشد، حتّى لباسهائى كه فعلًا در حال نماز ساتر نيست ويا از جهت نازكى صلاحيت ستر ندارد.

(مسأله 569) در نماز احتياط و هنگام انجام اجزاى فراموش شده نماز، بايد بدن و لباس نمازگزار پاك باشد و نيز در سجده سهو بنابر احتياط واجب.

(مسأله 570) در نماز ميّت پاك بودن بدن و لباس نمازگزار شرط نيست.

(مسأله 571) مكان نمازگزار لازم نيست پاك باشد، به شرط اينكه خشك باشد و يا رطوبت سرايت كننده نداشته باشد كه بدن يا لباسش را نجس كند، ولى محل سجده او بايد پاك باشد.

(مسأله 572) اگر لباس يا بدن نمازگزار نجس باشد و او مطّلع نباشد، يا نداند كه نمى توان با آن نماز خواند و با آن نماز بخواند و بعد از نماز