الاخلاق والشمائل، زكي الاعراق، عديم المماثل، ذا عفّة وصيانة وديانة ... ذا فصاحة وبلاغة وكمال ادب وبراعة ومروّة وشهامة وفرسة وشجاعة وكان معزّزاً مكرّماً عند ابي‌السفاح.[304]

القاب ابراهيم: سيد ابراهيم بن حسن مثنّى به لقب‌هايى مشهور است كه او را از سادات علوى ديگر متمايز نموده است كه در اينجا به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:

غَمر: مشهورترين لقب ابراهيم، غَمر است كه هميشه نام او، با اين لقب: «ابراهيم الغَمر» همراه است. ابن‌عنبه نسابه، علت شهرت يافتن ابراهيم را به غَمر، چنين نوشته است: «لُقِّب الغمر لجوده»؛ «به سبب بخشش زيادش، به غَمر ملقب شد».[305] سيد ضامن ابن شدقم حسينى نيز مى‌نويسد: «انّما لُقّب بالغَمر لكثرة اغماره للناس بالجود والكرم والسخاء الاعم والبذل لكل قاصد».[306]

شبيه: او شباهت زيادى به رسول خدا (ص) داشت. از اين‌رو از وى با عنوان ابراهيم الشبيه نيز ياد شده است. ابونصر بخارى (متوفاى 341 ه. ق)، از او با عنوان‌ «كان اشبه الناس برسول الله (ص)» ياد مى‌كند.[307] ابوالفرج اصفهانى‌[308]، ابن طباطباى نسابه‌[309]، خطيب بغدادى‌[310] و امام فخر رازى‌[311]، همان تعبير بخارى را اشاره كرده‌اند. ابن ابى‌الحديد پس از ستايش از ابراهيم، با اين عبارت، از او ياد مى‌كند: «كان مقدماً في اهله، يقال: انه اشبه زمانه برسول الله (ص)».[312]

مشهور است هنگامى كه مسلمانان دلشان براى رسول خدا (ص) تنگ مى‌شد يا

[304] . تحفة لب اللباب، ص 46.

[305] . عمدة الطالب، ص 197.

[306] . تحفة لب اللباب، ص 46.

[307] . سر السلسلة العلوية، ص 39.

[308] . مقاتل الطالبيين، ص 215.

[309] . منتقلة الطالبية، ابن‌طباطبا علوى اصفهانى، ص 265.

[310] . تاريخ بغداد، خطيب بغدادى، ج 6، ص 54.

[311] . الشجرة المباركة، امام فخر رازى، ص 37.

[312] . شرح نهج البلاغه، ج 15، ص 290.