وحدت آنهاست. در صورتى كه هر قالبى برود و قالب ديگرى بيايد، باز تكيه‌گاه يكى است.

اين است كه فرمود: «كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ». [1] اينها البسه است و در حقيقتِ شى‌ء دخيل نيست‌ «وَ اللَّهُ مِنْ وَرائِهِمْ مُحِيطٌ». [2] لا جرم حفظ وحدت و ثبات با اين اشراق است. پس اگر به حركت جوهريه قائل شويم لطمه‌اى به وحدت نمى‌رسد، بلكه اشراق همان اشراق است. اين است كه آن كس گفت:

زيرا اين وجود جوهرى كه رفت؛ چون به مبدأ بازگشت كرده يك عيد، و وجود ديگرى كه به تعاقب او آمده چون فيض و اشراق ديگرى است كه از دوست رسيده، عيدى ديگر است.

پس آنها كه عارفند در هر آنى دو عيد كنند ولى كسانى كه مثل ما در راه معرفت قدم نمى‌زنند، عنكبوت‌وار به دور خود پيچيده و دامها براى صيد جيفه دنيا گسترانيده و همچون عنكبوتان در خوردن گوشت و كباب مگسها فرو رفته‌اند.

[1] الرحمن (55): 29.

[2] بروج (85): 20.

[3] حديقة الحقيقه، سنايى غزنوى، ص 369، با اندكى تفاوت.