به‌جا نياورد و چنانچه دوباره پيش از رسيدن آن وقت بدون عذر آن عمل را انجام دهد، بايد به مقدارى كه در دو مسأله پيش گفته شد كفاره بدهد.

مسأله 2665- كسى كه نذر كرده عملى را ترك كند و وقتى براى آن معيّن نكرده است.

اگر از روى فراموشى، يا ناچارى، يا ندانستن، آن عمل را انجام دهد كفاره بر او واجب نيست. ولى بعداً هر وقت‌ [1] از روى اختيار آن را به‌جا آورد، بايد به مقدارى كه در سه مسأله پيش گفته شد كفاره بدهد.

مسأله 2666- اگر نذر كند كه در هر هفته روز معيّنى مثلًا روز جمعه را روزه بگيرد چنانچه يكى از جمعه‌ها عيد فطر يا قربان باشد يا در روز جمعه عذر ديگرى مانند حيض براى او پيدا شود، بايد آن روز را روزه نگيرد و قضاى آن را به‌جا آورد.

مسأله 2667- اگر نذر كند كه مقدار معيّنى صدقه بدهد چنانچه پيش از دادن صدقه بميرد، بايد آن مقدار را از مال او صدقه بدهند.

مسأله 2668- اگر نذر كند كه به فقير معيّنى صدقه بدهد نمى‌تواند آن را به فقير ديگر بدهد و اگر آن فقير بميرد، بنابر احتياط بايد به ورثه او بدهد.

مسأله 2669- اگر نذر كند كه به زيارت يكى از امامان مثلًا به زيارت حضرت اباعبداللَّه عليه السلام مشرف شود، چنانچه به زيارت امام ديگر برود كافى نيست و اگر به واسطه عذرى نتواند آن امام را زيارت كند چيزى بر او واجب نيست.

مسأله 2670- كسى كه نذر كرده زيارت برود و غسل زيارت و نماز آن را نذر نكرده، لازم نيست آنها را به‌جا آورد.

مسأله 2671- اگر براى حرم يكى از امامان يا امامزادگان چيزى نذر كند بايد آن را

[1] اگر يك مرتبه از روى اختيار به‌جا آورد كفاره دارد و بعد از آن، ديگر كفاره ندارد و نذرش‌تمام مى‌شود.