پس اگر نذر كند كه روز اول ماه صدقه بدهد، يا روزه بگيرد، يا نماز اول ماه بخواند چنانچه قبل از آن روز يا بعد از آن به‌جا آورد كفايت نمى‌كند. و نيز اگر نذر كند كه وقتى مريض او خوب شد صدقه بدهد، چنانچه پيش از آن كه خوب شود صدقه را بدهد كافى نيست.

مسأله 2661- اگر نذر كند روزه بگيرد ولى وقت و مقدار آن را معيّن نكند چنانچه يك روز روزه بگيرد كافى است. و اگر نذر كند نماز بخواند و مقدار و خصوصيات آن را معيّن نكند، اگر يك نماز دو ركعتى بخواند كفايت مى‌كند و اگر نذر كند صدقه بدهد و جنس و مقدار آن را معيّن نكند اگر چيزى بدهد كه بگويند صدقه داده، به نذر عمل كرده است و اگر نذر كند كارى براى خدا به‌جا آورد، در صورتى كه يك نماز بخواند يا يك روز روزه بگيرد يا چيزى صدقه بدهد نذر خود را انجام داده است.

مسأله 2662- اگر نذر كند روز معيّنى را روزه بگيرد، بايد همان روز را روزه بگيرد و نمى‌تواند [1] در آن روز مسافرت كند و اگر به واسطه مسافرت روزه نگيرد، بايد گذشته از قضاى آن روز كفاره هم بدهد؛ يعنى يك بنده آزاد كند يا به شصت فقير طعام دهد يا دو ماه پى در پى روزه بگيرد، ولى اگر ناچار شود كه مسافرت كند يا عذر ديگرى مثل مرض يا حيض براى او پيش آيد، قضاى تنها كافى است.

مسأله 2663- اگر انسان از روى اختيار به نذر خود عمل نكند، بايد به مقدارى كه در مسأله پيش گفته شد كفاره بدهد.

مسأله 2664- اگر نذر كند كه تا وقت معيّنى عملى را ترك كند، بعد از گذشتن آن وقت مى‌تواند آن عمل را به‌جا آورد و اگر پيش از گذشتن وقت از روى فراموشى يا ناچارى انجام دهد، چيزى بر او واجب نيست ولى باز هم لازم است كه تا آن وقت آن عمل را

[1] مى‌تواند بدون ناچارى سفر كند و فقط بايد روزه آن روز را قضا كند.