در تعمير و روشنايى و فرش حرم و مانند اينها مصرف كند، يا به زوّار [1] و خدّام آنان بدهد.

مسأله 2672- اگر براى خود امام عليه السلام چيزى نذر كند، چنانچه مصرف معيّنى را قصد كرده بايد به همان مصرف برساند و اگر مصرف معيّنى را قصد نكرده، بايد به فقرا و زوار بدهد، يا مسجد و مانند آن بسازد و ثواب آن را هديه آن امام نمايد و همچنين است اگر چيزى را براى امامزاده‌اى نذر كند.

مسأله 2673- گوسفندى را كه براى صدقه، يا براى يكى از امامان نذر كرده‌اند اگر پيش از آن كه به مصرف نذر برسد شير بدهد، يا بچه بياورد، مال كسى است كه آن را نذر كرده‌ [2] ولى پشم گوسفند و مقدارى كه چاق مى‌شود جزء نذر است.

مسأله 2674- هرگاه نذر كند كه اگر مريض او خوب شود، يا مسافر او بيايد عملى را انجام دهد، چنانچه معلوم شود كه پيش از نذر كردن مريض خوب شده، يا مسافر آمده است، عمل كردن به نذر لازم نيست.

مسأله 2675- اگر پدر يا مادر نذر كند كه دختر خود را به سيد شوهر دهد بعد از آن كه دختر به تكليف رسيد، اختيار با خود اوست و نذر آنان اعتبار ندارد [3].

مسأله 2676- هرگاه با خدا عهد كند كه اگر به حاجت شرعى خود برسد كار خيرى را انجام دهد، بعد از آن كه حاجتش برآورده شد بايد آن كار را انجام دهد و نيز اگر بدون آن كه حاجتى داشته باشد، عهد كند كه عمل خيرى را انجام دهد، آن عمل بر او واجب مى‌شود.

[1] اشكال دارد بلكه در فرض مسأله احتياط آن است كه به مصارف حرم برساند اگرچه‌جواز صرف آن در خدامى كه اشتغال به خدمت دارند بعيد نيست.

[2] احتياط واجب آن است كه به مصرف نذر برساند.

[3] احتياط آن است كه اگر بتوانند او را راضى كنند كه به سيد شوهر كند.