شد براى چه مى‌بوسيد؟ فرمود: صدقه به دست خدا مى‌رسد قبل از آن‌كه به دست سائل برسد». و مانند اين حديث از غير آن حضرت عليه السلام وارد شده است. و از پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم است: «هر معروفى صدقه است، به غنى يا فقير؛ پس صدقه بدهيد و لو اينكه به يك نيم خرما باشد و از آتش دورى كنيد و لو به يك نيمى از خرما، زيرا خداوند آن را براى صاحبش پرورش مى‌دهد چنان كه يكى از شما كره اسب يا گوساله‌اش را پرورش مى‌دهد تا او را در قيامت به او برساند و از كوه بزرگ، بزرگ‌تر باشد». و غير از اين‌ها.

مسأله 1- در صدقه قصد قربت معتبر است و بنابر اقوى، عقدى كه مشتمل بر ايجاب و قبول باشد، در آن معتبر نيست؛ بلكه معاطات كافى است، پس به هر لفظ يا فعلى- از اعطا كردن و مسلط نمودن- كه قصدش از آن تمليك مجانى و قربة الى اللَّه باشد، تحقق پيدا مى‌كند و اقباض و قبض در آن شرط است.

مسأله 2- رجوع در صدقه بعد از قبض جايز نيست؛ اگر چه بر بيگانه باشد بنابر اصح.

مسأله 3- صدقه دادن هاشمى به مثل خودش و به غير هاشمى مطلقا حتى زكات واجب و فطره، حلال است و اما صدقه غير هاشمى براى هاشمى در صدقه مستحب حلال است و در زكات واجب و فطره حرام است. و اما واجبات ديگر غير از آن‌ها، مانند مظالم و كفارات و مانند آن‌ها، ظاهراً مثل صدقه مستحب است، اگر چه احتياط (مستحب) آن است كه به آن‌ها داده نشود و خود را از آن‌ها منزه نگاه دارند.

مسأله 4- در صدقه دهنده، بلوغ و عقل و محجور نبودن به جهت افلاس يا سفاهت معتبر است؛ پس صدقه بچه حتى اگر به ده سال رسيده باشد، صحيح نيست.

مسأله 5- در صدقه مستحب، فقر و ايمان و اسلام در كسى كه صدقه به او داده مى‌شود، معتبر نيست؛ پس صدقه بر غنى و بر ذمّى و مخالف اگر چه بيگانه باشند جايز است، ولى بر ناصبى و حربى اگر چه خويشاوند باشند جايز نيست.

مسأله 6- صدقه پنهانى افضل است و تحقيقاً وارد شده است: «صدقه پنهانى، غضب پروردگار را خاموش مى‌كند و همان طور كه آب آتش را خاموش مى‌كند، صدقه گناه را خاموش مى‌كند و هفتاد باب بلا را دفع مى‌كند». ولى اگر متّهم به ترك مواسات شود و