مسأله 20- در رجوع، اطلاع متّهب شرط نيست؛ پس اگر بدون اطلاع او آن را انشاء نمايد صحيح است.

مسأله 21- عطيّه براى ارحام مستحب است، ارحامى كه خداى متعال مؤكداً به صله ايشان امر فرموده و از قطع ايشان نهى كرده است، كه از مولاى ما امام باقر عليه السلام است كه فرموده: «در كتاب على عليه السلام است كه صاحب سه خصلت ابداً نمى‌ميرد تا وبال و نتيجه بد آن‌ها را ببيند: ظلم و قطع رحم و قسم دروغ كه با آن با خدا مبارزه مى‌كند. همانا ثواب صله رحم از ثواب همه طاعت‌ها زودتر به صاحبش مى‌رسد؛ يك قبيله با اينكه فاسقند صله رحم مى‌كنند و اين باعث زيادى اموال و جمعيتشان مى‌شود، قسم دروغ و قطع رحم خانه‌ها را از اهلش خالى مى‌كند و خويشاوندى را انتقال مى‌دهد و انتقال خويشاوندى موجب قطع نسل است». و صله رحم نسبت به پدر و مادر اولى است، چون كه خداوند به نيكى به آن دو امر كرده است، از امام صادق عليه السلام روايت است كه «مردى پيش پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم آمد و از حضرت درخواست توصيه نمود، حضرت فرمود: اصلًا به خدا شرك مورز، اگر چه سوزانده شوى و عذاب گردى مگر آن‌كه قلبت به ايمان ثابت باشد و پدر و مادرت را اطاعت كن و به آنان نيكى نما، زنده باشند يا مرده و اگر پدر و مادرت به تو امر كردند كه از اهل و مالت دست بكشى اين كار را انجام بده، چون كه اين از ايمان است».

و مادر از همه اولى است، زيرا كه در نيكى و صله به مادر بيش از پدر تأكيد شده است، كه از امام صادق عليه السلام روايت است: «مردى پيش پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم آمد و عرض كرد يا رسول اللَّه به چه كسى نيكى كنم؟ فرمود: مادرت. گفت بعد چه كسى؟ فرمود: مادرت. گفت بعد چه كسى؟ فرمود: مادرت. گفت سپس چه كسى؟ فرمود: پدرت». و روايت به اين مضامين زياد است كه به مظانش مراجعه شود.

مسأله 22- برترى دادن بعضى از فرزندان بر بعضى ديگر، در عطيّه جايز است، ولى كراهت دارد و چه بسا حرام باشد اگر سبب برانگيخته شدن فتنه و كينه و دشمنى شود كه به فساد بكشاند. همان طور كه در جايى كه ايمن از فساد باشد و بعضى از آنان خصوصيتى داشته باشند كه موجب اولويت مراعات آن شود، برترى دادن آن چه بسا ترجيح داشته باشد.