مسأله 5- اگر حسّ چشايى برگردد ديه برگردانده مى‌شود. و احوط (استحبابى) مصالحه است.

ششم- بعضى گفته‌اند، اگر جنايتى بر او وارد شود، پس انزال بر او متعذر شود،

در آن ديه مى‌باشد. و همچنين است اگر حامله نمودن بر او متعذر گردد. و همچنين است اگر التذاذ به جماع بر او متعذر شود. ولى در همه اين‌ها اشكال است و اقرب ثبوت حكومت است؛ البته در انقطاع جماع- يعنى در صورتى كه جنايت سبب انقطاع اصل جماع و عدم قيام آلت او گردد- احتياط ترك نشود.

هفتم- بنابر اقوى در سلس بول اگر دائمى باشد ديه كامل است،

و احوط (وجوبى) اين است در صورتى كه تمام روز ادامه داشته باشد، چنان كه احوط (وجوبى) در جايى كه تا نصف روز است، دو ثلث ديه و در جايى كه تا بلند شدن آفتاب است، ثلث ديه مى‌باشد و در ساير قسمت‌هاى زمان، حكومت ثابت است. و منظور از دوام يا تمام روز يا بعض آن، اين است كه در تمام روزها اينچنين باشد؛ و اگر در بعضى از روزها چنين باشد و خوب شود، در آن حكومت است.

هشتم- در زايل شدن صدا به طور كامل، ديه كامل است.

و اگر نقص بر صدا وارد كند مثل اينكه در بينى حرف بزند يا صدايش خشن شود، ظاهراً ارش ثابت مى‌باشد. و منظور از زايل شدن صدا اين است كه نتواند به جهر (بلند) حرف بزند و اين با توانايى او بر اخفات (آهسته حرف زدن) منافاتى ندارد.

مسأله 1- اگر بر او جنايتى بكند پس تمام صدا و تمام نطقش از بين برود بر او دو ديه مى‌باشد.

مسأله 2- اگر صداى او نسبت به بعضى از حروف از بين برود و نسبت به بعضى ديگر باقى بماند، در آن احتمال حكومت است. و احتمال تقسيم آن نيز مى‌رود، همان طورى كه در اصل سخن گفتن گذشت، ولى احوط (وجوبى) مصالحه است.

مسأله 3- در تلف شدن و از بين رفتن منافعى كه ديه معينى براى آن تعيين نشده مقدار به حكومت تعيين مى‌گردد مثل خوابيدن و قوه لامسه و پيدا شدن ترس يا رعشه و تشنگى‌