مسأله 4- اگر سهم دو نفر كنار گذاشته شود و بقيه تركه تقسيم شود، سپس بيشتر از دو نفر متولد شوند، به اندازه سهم نفر اضافى از تركه پس گرفته مى‌شود.

مسأله 5- حمل اگر به صورت زنده متولد شود، ارث مى‌برد و از او ارث برده مى‌شود اگر چه در همان ساعت بميرد؛ پس اگر معلوم شود كه بعد از جدا شدنش حيات داشته و بعد از آن مرده است ارث مى‌برد و ارث برده مى‌شود. و در زنده به دنيا آمدن، صدا كردن بچه بعد از بيرون آمدنش معتبر نمى‌باشد، در صورتى كه با حركت واضح و غير آن، معلوم شود كه به طور زنده به دنيا آمده است.

مسأله 6- داخل شدن روح در حمل در وقت مردن مورّث شرط نيست، بلكه انعقاد نطفه آن در وقت مردن مورث، كفايت مى‌كند. پس اگر كسى بميرد و حمل در زوجه او بعد از مرگش معلوم شود و طورى باشد كه شرعاً به او ملحق باشد در صورتى كه به صورت زنده جدا شود از او ارث مى‌برد.

دوم: طبقه‌اى جلوتر وجود داشته باشد،

پس چنين طبقه‌اى مانع از ارث طبقه بعدى مى‌باشد، مگر اينكه به جهتى ممنوع از ارث شده باشد.

سوم: درجه جلوترى در طبقات ارث، وجود داشته باشد،

پس چنين درجه‌اى- در صورتى كه ممنوع از ارث نباشد- از درجه بعدى منع مى‌كند، مانند فرزند از فرزند فرزند و مانند برادر از فرزند برادر.

و اما حجب نقصان؛

يعنى آنچه كه از قسمتى از ارث جلوگيرى مى‌كند چند امر است:

اول: قتل خطايى و شبه عمد است؛

اين قتل، قاتل را از ارث بردن از خصوص ديه- نه غير آن از تركه ميت- جلوگيرى مى‌كند.

دوم: بزرگ‌ترين فرزندان ذكور است؛

كه او بقيّه ورثه را از ارث بردن از خصوص «حبوه» جلوگيرى مى‌كند. و اگر فرزند ذكور يكى هم باشد ساير ورثه را از ارث بردن از حبوه جلوگيرى مى‌كند.

سوم: فرزند است مطلقا؛

چه مرد باشد يا زن، يكى باشد يا متعدد، بدون واسطه باشد يا با واسطه؛ كه وجود فرزند (براى يكى از زوجين) زوج ديگر را از سهم اعلايش- يعنى نصف و ربع- جلوگيرى مى‌كند.