دخول طلاقش دهد، حكم طلاق قبل از دخول بر او جارى نمى‌باشد. و همچنين است حال در موردى كه او را عقد منقطع نمايد، سپس مدتش را بعد از دخول ببخشد و سپس با او ازدواج كند و پس از آن، قبل از دخول، طلاقش دهد. بنا بر اين توهم جواز حيله به اينكه عده‌اى مى‌توانند با زن جوان صاحب عده، به صورتى كه ذكر شد در يك روز ازدواج نمايند در نهايت فساد است.

مسأله 10- زنى كه طلاق رجعى داده شده، در احكام، حكم زوجه را دارد؛ پس مادامى‌كه دليلى بر استثنا دلالت نكرده تا زمانى كه در عده است حكم زوجه بر او مترتب است از قبيل استحقاق نفقه و سكنى و پوشش، در صورتى كه ناشزه نباشد و نشود، و از قبيل ارث بردن بين آن‌ها و جايز نبودن ازدواج خواهر او و زن پنجم و اينكه كفن و فطره‌اش بر مرد است. و اما زنى كه طلاق بائن داده شده مانند اينكه با خلع و مبارات طلاق داده شده و زنى كه سه طلاقه مى‌باشد، پس آثار زوجيّت مطلقا- نه در عدّه و نه بعد از آن- بر او مترتب نمى‌شود. البته اگر از شوهرش حامله باشد استحقاق نفقه و پوشش و سكنى را بر او دارد تا آن‌كه وضع حمل نمايد همان طور كه گذشت.

مسأله 11- اگر او را در حال بيمارى طلاق دهد، زوجه از او ما بين طلاق و سال ارث مى‌برد؛ به اين معنى كه اگر شوهر بعد از آن‌كه در حال مرض او را طلاق دهد به همان مرض- نه به سبب ديگر بنا بر اقرب- بميرد، چنانچه فوتش بعد از يك سال از وقت طلاق و لو يك روز يا كمتر باشد از او ارث نمى‌برد و اگر به اندازه سال و كمتر از آن باشد از مرد ارث مى‌برد، چه طلاق رجعى باشد يا بائن. و اين سه شرط دارد: اول آن‌كه زن ازدواج نكند؛ پس اگر بعد از انقضاى عده‌اش ازدواج كند، سپس شوهر بميرد، ارث نمى‌برد. دوم آن‌كه از آن مرضى كه او را در آن طلاق داده، خوب نشود؛ پس اگر از آن مرض خوب شود سپس مريض شود و در اثناى سال بميرد ارث نمى‌برد، مگر اينكه در اثناى عده رجعى بميرد. سوم آن‌كه طلاق به خواهش زن نباشد؛ پس زن مختلعه و مباراتى ارث نمى‌برد؛ چون كه طلاق به خواهش او بوده است.

مسأله 12- كسى كه طلاق رجعى داده حق ندارد مطلقه را از خانه‌اش بيرون كند تا آن‌كه عده‌اش منقضى شود، مگر اينكه مرتكب فحشايى شود كه موجب حدّ باشد، يا