از پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم نقل مى‌كند كه فرمود: «وقتى كسى پيش شما آمد كه خلق و دينش مورد رضايت شما بود به ازدواج او در بياوريد» حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: گفتم: اى پيامبر خدا حتى اگر آن شخص نسبش پست باشد؟» پيامبر فرمود: «هرگاه كسى كه دين و اخلاق او را مى‌پسنديد نزد شما آمد به ازدواج او درآوريد، كه اگر چنين نكرديد فتنه در زمين و فساد بزرگى مى‌شود».

مسأله 10- سعى در تزويج و شفاعت (واسطه شدن) در آن و راضى نمودن دو طرف، مستحب است. از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه امير المؤمنين عليه السلام فرمود: «افضل شفاعت‌ها اين است كه در نكاح بين دو نفر شفاعت كنى تا آن‌كه خدا بين آن‌ها جمع نمايد». و از امام كاظم عليه السلام است كه فرمود: «سه نفرند كه در روز قيامت زير سايه عرش خدا هستند روزى كه هيچ سايه‌اى غير از سايه خدا نيست: مردى كه برادر مسلمانش را به ازدواج برساند يا به او خدمت كند يا سرّى را برايش كتمان نمايد». و از پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم است:

«كسى كه در ازدواج بين دو مؤمن كارى كند كه خداوند بين آن‌ها جمع نمايد خداوند هزار حورالعين را به ازدواج او درمى‌آورد كه هر حورى در قصرى از درّ و ياقوت است و براى هر قدمى كه او در آن برداشته يا هر كلمه‌اى كه به آن تكلم نموده، عمل يك سال است كه شب‌هايش را (به عبادت) برخاسته و روزهايش را روزه گرفته است. و كسى كه در جدايى بين زن و شوهرش تلاش كند غضب و لعنت خدا در دنيا و آخرت بر او مى‌باشد و بر خدا حق است كه او را به هزار سنگ بزرگ از آتش سنگسار نمايد. و كسى كه در فساد بين آن‌ها قدم بردارد ولى به جدايى نكشد، در دنيا و آخرت در سخط خداى عزّ و جلّ و لعنت او مى‌باشد و بر او حرام مى‌شود كه به وجه خداوند نظر كند».

مسأله 11- بنابر مشهور اقوى، وطى (نزديكى) در دُبُر (پشت) زوجه با كراهت شديد جايز است؛ ولى احتياط (مستحب) ترك آن است، خصوصاً اگر زن راضى نباشد.

مسأله 12- نزديكى با زوجه قبل از تمام شدن نُه سال جايز نيست- نكاحش دائمى باشد يا منقطع- و اما ساير لذت‌ها مانند لمس نمودن با شهوت و بغل گرفتن و تفخيذ او حتى در شيرخوار، اشكالى ندارد. و اگر با او قبل از نُه سالگى نزديكى كند و او را افضا