موجود باشد يا چيزى باشد كه بعداً موجود مى‌شود، پس وصيت به حملى كه چهارپا پيدا مى‌كند، يا به ميوه‌اى كه درخت در آينده مى‌دهد، صحيح است.

مسأله 18- عين مورد وصيت بايد صاحب منفعت حلال مقصود باشد تا اينكه شرعاً مال باشد؛ پس وصيت به شراب كه براى سركه درست كردن گرفته نشده و وصيت به خوك و آلات لهو و قمار صحيح نيست. و وصيت به حشرات و سگ ولگرد و مانند اين‌ها صحيح نيست. و بايد منفعت مورد وصيت حلال و مقصود باشد؛ پس وصيت به منفعت كنيزك غناخوان و آلات لهو و همچنين منفعت بوزينه و مانند آن‌ها صحيح نيست.

مسأله 19- وصيت به مال ديگرى اگر چه مالك آن را اجازه كند صحيح نيست، در صورتى كه وصيت به آن از جانب خودش باشد به اينكه مال ديگرى را براى شخصى بعد از فوت خودش، قرار دهد. و اما از طرف ديگرى به اينكه آن را براى شخصى بعد از وفات مالك آن قرار دهد بعيد نيست كه صحيح باشد و با اجازه، نافذ شود.

مسأله 20- در وصيت عهدى شرط است كه آنچه را كه وصيت مى‌كند عمل جايزى باشد كه مورد تعلق اغراض عقلا قرار بگيرد، پس وصيت به صرف نمودن مالش در كمك به ستمكاران و راهزنان و تعمير كنيسه‌ها و استنساخ كتاب‌هاى ضلال و مانند اين‌ها، صحيح نيست. و همچنين وصيت به صرف آن در جايى كه سفاهت و بيهوده است، صحيح نيست.

مسأله 21- اگر وصيت كند به چيزى كه از روى اجتهاد يا تقليد، نزد او جايز است ولى نزد وصى جايز نمى‌باشد مانند اينكه به انتقال جنازه‌اش بعد از دفنش وصيت نمايد و حال آن‌كه نزد وصى جايز نباشد، تنفيذ آن براى وصى جايز نيست و اگر امر برعكس شود، برعكس آن مى‌شود.

مسأله 22- اگر با وجود ولىّ به غير ولىّ وصيت كند كه او را با مباشرت خودش تجهيز نمايد- مانند غسل دادن او و نماز بر او- در نفوذ آن و مقدم داشتن او بر ولىّ و عدم آن دو وجه، بلكه دو قول است و احتياط ترك نشود به اينكه وصى طلب اذن از ولىّ نمايد و ولىّ هم به او اذن دهد.

مسأله 23- در نفوذ وصيت فى الجمله شرط است كه از ثلث مال زيادتر نباشد. و