مسأله 4- اگر خون تا يك ماه يا كمتر و يا بيشتر از آن ادامه پيدا كند، بعد از گذشت مدت عادت در صاحب عادت و مدت ده روز در زنى كه عادت ندارد، محكوم به استحاضه است. البته بعد از گذشت ده روز از خون نفاس ممكن است كه حيض باشد، پس اگر صاحب عادت بوده و روزهاى ديدن خون مصادف با آن عادت باشد، محكوم به حيض است وگرنه بايد رجوع به صفات و تميز نمايد و اگر اوصاف و تميز نداشت بايد به نزديكان رجوع نمايد وگرنه بايد هفت روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد، به تفصيلى كه در حيض گذشت.

مسأله 5- اگر خون نفاس ظاهراً قطع شود، بايد به كيفيتى كه در حيض گذشت، استظهار نمايد، پس اگر خون واقعاً قطع شده بود بايد مانند حائض براى آنچه مشروط به غسل است غسل نمايد.

مسأله 6- زن نفساء در جايز نبودن نزديكى با او و صحيح نبودن طلاقش و حرام بودن نماز و روزه بر او و همچنين مسّ نوشته قرآن و خواندن سوره‌هاى عزائم و داخل شدن در مسجد الحرام و مسجد النبى صلى الله عليه و آله و سلم و توقف در ساير مساجد و واجب بودن قضاى روزه و واجب نبودن قضاى نماز و غير اين‌ها- به تفصيلى كه در حيض گذشت- همانند زن حائض است.

[پنجم‌] غسل مسّ ميّت‌

مسّ بدن انسان مرده، بعد از سرد شدن تمام جسد و قبل از تمام شدن غسلش، سبب وجوب غسل مسّ ميّت مى‌شود، و مسّ بدن ميّت بعد از تمام شدن غسلش اگر چه غسل اضطرارى باشد، مانند آن‌كه در اثر نبود سدر و كافور غسل‌هاى سه‌گانه با آب خالص باشد، بلكه اگر چه غسل دهنده در اثر نبود مسلمان هم‌جنس- مرد يا زن- شخص كافرى باشد، سبب وجوب غسل مسّ ميّت نمى‌شود، ولى بنابر احتياط (مستحب) به غسل كافر، اكتفا نشود. و در صورتى كه غسل دادن ميّت ممكن نباشد، تيمّم به جاى غسل و ملحق به آن است، اگر چه احتياط (مستحب) آن است كه ملحق به آن نباشد. و در ميّت فرقى بين مسلمان و كافر و بزرگ و كوچك، حتى سقطى كه چهار ماهش تمام باشد نيست،