چهارم: داخل نمودن حجر اسماعيل عليه السلام در طواف؛

بنا بر اين در طواف به دور بيت از بيرون حجر اسماعيل طواف مى‌نمايد، پس اگر از داخل حجر اسماعيل يا روى ديوار آن طواف نمايد طوافش باطل و اعاده آن واجب است. و اگر عمداً چنين كند حكم آن مانند حكم كسى است كه عمداً طواف را باطل نموده است، چنان كه گذشت. و اگر سهواً باشد حكمش حكم كسى است كه طواف را سهواً باطل نموده است.

و اگر در بعضى از شوطها (از اين شرط) تخلف نمود احتياط (واجب) اعاده آن شوط است، و ظاهر اين است كه لازم نيست طواف را اعاده نمايد اگر چه احوط (استحبابى) است.

پنجم: اينكه طواف بين بيت و مقام ابراهيم عليه السلام و در بقيه اطراف بيت به مقدار فاصله بين آن دو باشد،

پس فاصله را بيشتر از اين مقدار نكند، و گفته‌اند كه: فاصله بين مقام و بيت، بيست و شش ذراع و نيم است، پس بايد طواف در همه اطراف در بيشتر از اين مقدار نباشد.

مسأله 12- جايز نيست كه مقام ابراهيم عليه السلام را در طوافش داخل نمايد، پس اگر آن را داخل طواف نمود باطل مى‌شود؛ و اگر در قسمتى از طواف، مقام را داخل طواف كرد همان را اعاده مى‌نمايد. و احتياط (مستحب) آن است كه بعد از آن‌كه همان دور را با بيرون قرار دادن مقام از طواف، تمام كرد، طواف را اعاده كند.

مسأله 13- پشت حجر اسماعيل به اندازه حجر، محل طواف تنگ مى‌شود، و گفته‌اند كه: آنجا تقريباً شش ذراع و نيم باقى مى‌ماند، پس واجب است كه از اين حد تجاوز نكند و اگر تخلّف كرد همان جزء را در حد اعاده نمايد.

ششم: بيرون بودن طواف‌كننده از ديوار بيت و پايه آن؛

پس اگر روى آن‌ها راه رود جايز نيست و بايد آن را جبران كند، چنان كه اگر روى ديوارهاى حجر راه رود واجب است جبران كند و آن جزء را اعاده نمايد. و دست گذاشتن روى ديوار بيت در طرف شاذروان اشكالى ندارد و بهتر آن است كه آن را ترك نمايد.

هفتم: آن‌كه طوافش هفت دور باشد.