مسأله 2- مستحب است كسى كه وضو دارد تجديد وضو كند و ظاهر اين است كه براى سومين و چهارمين بار و بيشتر نيز تجديد وضو جايز است. و اگر به قصد تجديد، وضو گرفت و بعد معلوم شد كه وضو نداشته است، اقوى اين است كه همان وضو رافع حدث است و احتياج به وضوى ديگرى نيست.

احكام خلل‌

مسأله 1- اگر يقين به حدث دارد و شك در تحصيل طهارت نمايد و يا ظن پيدا كند كه آن را تحصيل كرده است هر چند شك او در بين عمل باشد، بايد تحصيل طهارت نمايد، بنا بر اين اگر وارد نماز شود و در بين نماز شك كند بايد نماز را قطع كرده و تحصيل طهارت نمايد. و احتياط (مستحب) آن است كه نماز را تمام كرده و با طهارت جديد، نماز را دوباره بخواند. البته اگر شك او بعد از فراغ از عمل (مثل نماز) باشد، بنا را بر صحت عمل مى‌گذارد و براى عمل بعدى تحصيل طهارت مى‌كند. و اگر يقين به طهارت دارد و شك در حصول حدث نمايد، به شك خود توجه نمى‌كند. و اگر يقين به طهارت و حدث دارد و نمى‌داند كدام يك متأخر است، حتى اگر زمان طهارت را بداند بنابر اقوى بايد تحصيل طهارت كند و اين در صورتى است كه حالت قبل از يقين به طهارت و حدث را نداند، ولى اگر حالت قبل از طهارت و حدث را بداند بنابر اقوى بايد بنا را بر ضد حالت قبلى بگذارد، پس اگر بداند قبل از يقين به حدث و طهارت، محدث بوده است بايد بنا را بر طهارت بگذارد و اگر بداند كه قبل از يقين به آن دو، طهارت داشته است، بايد بنا را بر حدث بگذارد و اين در موردى است كه تاريخ هر دو مجهول باشد. و همچنين است جايى كه تاريخ ضد حالت سابقه را بداند (بنا بر اين اگر حالت سابق بر آن دو طهارت باشد و تاريخ حدث را بداند بايد بنا را بر حدث بگذارد و اگر حالت سابق بر آن دو حدث باشد و تاريخ طهارت را بداند بنا را بر طهارت مى‌گذارد). و اما اگر زمان وقوع يكى از آن دو را كه مثل حالت سابقه است بداند، بايد بنا را بر محدث بودن گذاشته و تحصيل طهارت نمايد، ليكن در تمام اين صورت‌ها، ترك احتياط سزاوار نيست. و اگر بداند كه عضوى را نشسته يا مسح نكرده، اگر چيزى كه وضو را باطل مى‌كند- مثل از بين رفتن موالات و مانند