قبل از امام بگويد، نمازش فرادا است و اگر بخواهد جماعت بخواند، بايد به نماز مستحبّى عدول كرده و آن را دو ركعتى تمام كند.

مسأله 11- اگر مأموم سهواً يا به خيال آن‌كه امام سرش را بلند كرده است، سرش را از ركوع يا از سجده بلند كند، واجب است برگردد و متابعت نمايد و در اين صورت، زياد شدن ركن ضررى نمى‌رساند و اگر برنگردد، گناه كرده است ولى در صورتى كه ذكر و ساير واجبات ركوع و سجده را انجام داده باشد، نمازش صحيح است، وگرنه بنابر احتياط (واجب) باطل است و احتياط بيشتر از آن، تمام كردن نماز، سپس اعاده آن است. و اگر عمداً قبل از امام، سر بلند كند، گناه كرده است و در صورتى كه بعد از ذكر و ساير واجبات، سربلند كرده باشد، نمازش صحيح است و در غير اين صورت اگر عمداً آن‌ها را ترك كرده باشد، نمازش باطل است. و در صورتى كه عمداً سربلند كرده باشد، متابعت از امام جايز نيست، بنا بر اين اگر عمداً متابعت كند، نمازش باطل است براى اينكه عمداً زياد كرده است و اگر سهواً متابعت نمايد، در صورتى كه ركنى را زياد كرده باشد، نمازش باطل است.

مسأله 12- اگر سهواً قبل از امام از ركوع بلند شود، سپس جهت متابعت از امام، به ركوع برگردد و قبل از آن‌كه به حد ركوع برسد، امام از ركوع بلند شود، بعيد نيست كه نماز باطل باشد و احتياط (مستحب) آن است كه تمام كند و اعاده نمايد.

مسأله 13- اگر سر از سجده بلند كند و ببيند كه امام در سجده است و به خيال آن‌كه امام هنوز در سجده اول است، به قصد متابعت از او به سجده برگردد، پس از آن معلوم شود كه سجده دوم امام بوده است، مشكل است كه مأموم آن را سجده دوم خودش حساب كند و احتياط به اينكه نماز را تمام و اعاده نمايد ترك نشود. و اگر به خيال آن‌كه سجده دوم امام است، به قصد سجده دوم به سجده رود، پس از آن معلوم شود كه سجده اول امام بوده، بايد سجده خودش را سجده دوم حساب كند و مى‌تواند قصد فرادا كند و نماز را تمام نمايد و بعيد نيست جايز باشد كه از امام در سجده دوم متابعت نمايد و نيز مى‌تواند سجده را ادامه دهد تا به امام ملحق شود و اوّلى احوط است، چنان كه در صورت متابعت از امام، اعاده نماز احوط است.