مسأله 14- اگر عمداً قبل از امام به ركوع يا به سجده برود، جايز نيست كه از امام متابعت نمايد و اگر سهواً چنين كند، وجوب متابعت به اينكه به قيام يا نشستن برگردد، سپس ركوع يا سجده رود خالى از وجه نيست، هرچند خالى از اشكال نيست، و علاوه بر آن، احتياط (مستحب) اعاده نماز است.

مسأله 15- اگر در حين خواندن نافله، نماز جماعت منعقد شود و بترسد كه به جماعت نرسد، مستحب است نافله را قطع كند. و اگر به طور فرادا مشغول نماز واجب باشد، مستحب است به نماز نافله عدول نمايد و آن را در دو ركعتى تمام نمايد و اين در صورتى است كه از محل عدول نگذشته باشد، مثل اينكه داخل ركوع ركعت سوم شده باشد (كه ديگر نمى‌تواند به نافله عدول نمايد).

شرايط امام جماعت‌

در امام جماعت امورى شرط است: ايمان و پاكى ولادت (حلال‌زادگى) و عقل و بلوغ در صورتى كه مأموم بالغ باشد، بلكه امامت كسى كه بالغ نيست، و لو براى مثل خودش (غير بالغ) مورد اشكال است، بلكه جايز نبودن آن خالى از قرب نيست، و مرد بودن در صورتى كه مأموم مرد باشد، بلكه بنابر احتياط، هرچند هم مأموم زن باشد، و عدالت، بنا بر اين نماز خواندن پشت سر فاسق و كسى كه وضعش (از جهت عدالت) معلوم نيست جايز نمى‌باشد. و عدالت، حالت نفسانى است كه انسان را بر ملازمت تقوا وادار مى‌كند و مانع از اين مى‌شود كه انسان گناهان كبيره، بلكه بنابر اقوى صغيره‌ها را هم انجام دهد، تا چه رسد به اصرار بر آن‌ها كه از گناهان كبيره حساب شده است و مانع مى‌شود از اينكه انسان كارهايى بكند كه عرفاً حاكى از لاابالى بودن او نسبت به دين است و احتياط (مستحب) آن است كه اجتناب نمودن از كارهايى كه منافات با مروّت دارد معتبر باشد، اگر چه بنابر اقوى معتبر نيست.

و اما گناهان كبيره: هر معصيتى است كه نسبت به آن وعده به آتش يا عقاب داده شده است، يا شديداً با آن برخورد شده است، يا دليلى دلالت مى‌كند كه آن گناه از بعضى از كباير بزرگ‌تر يا مانند آن است، يا عقل حكم مى‌كند كه كبيره است، يا در اذهان اهل‌