مخصوصاً در موقع نشستن، زانوهايش جلوتر از امام نباشد.

مسأله 1- تاريكى و غبارى كه مانع ديد هستند، حائل حساب نمى‌شوند و همچنين نهر و راه و مانند اين‌ها اگر به اندازه‌اى كه در نماز جماعت ممنوع است فاصله نيندازند، حائل حساب نمى‌شوند، بلكه ظاهر اين است كه پنجره (تورى) نيز حائل شمرده نمى‌شود، مگر اينكه سوراخ‌هايش به قدرى تنگ باشد كه ساتر و ديوار حساب شود و شيشه‌اى كه آن سويش پيدا است، خالى از قرب نيست كه حائل محسوب نشود، ولى احتياط (مستحب) اجتناب از آن است.

مسأله 2- حائل كوتاهى كه مانع ديد در جميع حالات نماز نمى‌شود، اگر چه در حال سجده مانع مى‌شود مثل آن‌كه به اندازه يك وجب يا بيشتر باشد در صورتى كه در حال نشستن مانع ديد نباشد، اشكالى ندارد وگرنه مورد اشكال است و در آن، احتياط ترك نشود.

مسأله 3- حائل بودن مأمومين جلوتر هرچند داخل نماز نشده باشند، ولى آماده شروع به نماز باشند اشكالى ندارد، همچنين اگر به جهت طولانى بودن صف اول، بعضى از افراد اين صف يا بيشتر آنان، امام را نبينند يا به جهت طولانى‌تر بودن صف دوم از صف اول، بعضى از افراد آن، افراد صف اول را نبينند، ضررى ندارد.

مسأله 4- اگر صف‌هاى نماز جماعت، مثلًا به در مسجد برسد و يك يا چند صف در خارج مسجد تشكيل شود، به طورى كه مثلًا يك نفر از افراد صف در مقابل در و بقيه دو طرف در (مثلًا پشت ديوار) بايستند، بنابر احتياط (واجب) نماز كسانى كه دو طرف در ايستاده‌اند و بين آنان و صف جلو حائل (مثلًا ديوار مسجد) وجود دارد باطل است، بلكه بطلان نماز آنان خالى از قوّت نيست. و همچنين نماز كسانى كه دو طرف محرابى كه داخل ديوار است، ايستاده‌اند و بين آنان و امام حائل وجود دارد، باطل است، ولى نماز صف‌هاى بعدى صحيح است.

مسأله 5- اگر در بين نماز حائلى ايجاد شود يا فاصله‌اى كه مبطل است به وجود آيد، بنابر اقوى مانند اين است كه از اول، حائل يا فاصله وجود داشته و جماعت باطل مى‌شود و بايد به صورت فرادا ادامه داده شود.