باشد، مى‌تواند نماز را قطع كند، بلكه در بعضى از اين حالات قطع نماز واجب است، اما اگر معصيت كند و نماز را قطع ننمايد، گناه كرده، ولى نمازش صحيح است. و احتياط (مستحب) آن است كه در حال اختيار، نماز مستحبى را هم قطع ننمايد، اگر چه اقوى جواز قطع آن است.

نماز آيات‌

مسأله 1- سبب اين نماز (آيات) گرفتن خورشيد و ماه- و لو اينكه مقدارى از آن‌ها گرفته باشد- و زلزله و هر نشانه و حادثه‌اى كه موجب ترس بيشتر مردم باشد، خواه آسمانى باشد- مانند باد سياه يا سرخ يا زردى كه عادى نباشد و تاريكى شديد و صيحه و صداى فرو ريختن آوار و آتشى كه گاهى در آسمان آشكار مى‌شود و غير اين‌ها- يا بنابر احتياط (واجب) زمينى باشد، مانند فرورفتگى زمين و مانند آن. و آنچه موجب ترس نباشد اثرى ندارد و ترسيدن عده كمى از مردم نيز (در واجب شدن نماز آيات) تأثيرى ندارد. البته در گرفتن ماه و خورشيد و زلزله ترسيدن شرط نيست و در مورد آن‌ها به هر حال نماز آيات واجب است.

مسأله 2- در گرفتگى خورشيد و ماه، ظاهر آن است كه معيار، صدق نام گرفتگى است؛ اگر چه اين گرفتگى به علت دو سبب متعارف آن، كه حائل شدن زمين و ماه است نباشد، بنا بر اين گرفتن ماه و خورشيد به وسيله بعضى از ستاره‌هاى ديگر يا به علّت ديگرى كافى است. البته اگر گرفتگى، بسيار كم باشد به طورى كه چشم‌هاى متعارف مردم آن را نبيند- اگر چه بعضى از چشم‌هاى خارق العاده يا به واسطه ابزارى كه (براى اين كار) ساخته شده آن را ببينند- ظاهر آن است كه چنين گرفتگى اثرى ندارد (و سبب نماز آيات نمى‌شود) اگر چه اين گرفتگى به جهت يكى از دو سبب متعارف آن باشد. و همچنين اگر گرفتگى آن‌ها به سرعت از بين برود، مانند آن‌كه در اثر عبور بعضى از سنگ‌هاى آسمانى از مقابل ماه و خورشيد، چشم نور آن‌ها را نبيند و اين حالت سريعاً از بين برود، اين گرفتگى تأثيرى ندارد (و موجب نماز آيات نمى‌شود).