آب شود، نه خوردن، و نه آشاميدن غير آب- گرچه مدّتش كم باشد- چنان كه احتياط (واجب) آن است كه اقتصار بر نماز وتر شود نه نمازهاى مستحبى ديگر. و بعيد نيست كه اين حكم اختصاص به حال دعا نداشته باشد، بنا بر اين ساير حالات نماز وتر هم، به حال دعا ملحق مى‌شود؛ اگر چه احتياط (مستحب) آن است كه اختصاص به همان حال دعا داشته باشد و احتياط بيشتر از آن اين است كه حكم اختصاص به موردى داشته باشد كه تشنگى در اثناى نماز وتر پيدا شود، بلكه اقوى آن است كه كسى كه تشنه باشد و به اين قصد داخل نماز وتر شود كه بين دعا، كمى قبل از سپيده، آب بياشامد، مستثنا نيست (و اين حكم شامل حال او نمى‌شود).

نهم: بعد از تمام كردن سوره حمد، عمداً «آمين» گفتن،

مگر آن‌كه به خاطر تقيّه باشد كه (در اين صورت) اشكالى ندارد، مانند كسى كه سهواً بگويد.

دهم: شك در ركعت‌هاى نمازهاى واجبى كه چهار ركعتى نيستند

و شك در ركعت اول و دوم نمازهاى واجب چهار ركعتى، بنابر آنچه كه در محل خودش- ان شاء اللَّه تعالى- خواهد آمد.

يازدهم: زياد يا كم كردن جزئى از نماز در هر صورت- عمدى يا سهوى‌

اگر آن جزء ركن باشد، و در صورت عمد اگر غير ركن باشد.

مسأله 11- در نماز علاوه بر چيزهايى كه قبلًا گفته شد- دميدن (فوت كردن) جاى سجده مكروه است، در صورتى كه از دميدن، دو حرف به وجود نيايد، وگرنه احتياط (واجب) اجتناب از آن است. و (مكروه است) آه كشيدن و ناله كردن و آب دهان انداختن به شرطى كه ذكر شد و احتياطى كه گذشت، (كه اگر موجب پيدايش دو حرف شود احتياط واجب آن است كه اجتناب نمايد) و بازى كردن و شكستن انگشت‌ها، و تمطى (كشيدن اعضا و عضلات براى رفع خستگى) و خميازه كشيدن اختيارى و نگهداشتن بول و غائط مادامى‌كه به حد ضرر نرسد وگرنه بايد اجتناب نمايد، اگر چه با اين حال (كه ضرر داشته باشد) نمازش صحيح است.

مسأله 12- در حال اختيار، قطع نماز واجب جايز نيست. و در وقتى كه نسبت به جان خود و يا جان محترمى يا بر آبرو يا مالش كه قابل توجه باشد و مانند اين‌ها، ترس داشته‌