مسأله 3- اگر در مطلق يا مضاف بودن مايعى شك كند، چنانچه حالت قبلى آن را بداند بايد بنا را بر آن بگذارد، مگر در بعضى موارد مانند شبهه مفهوميه و شك در بقاى موضوع و اگر حالت سابق آن را نداند، حدث و خبث را برطرف نمى‌كند و اگر نجاستى به آن برسد در صورتى كه آن مايع قليل باشد قطعاً نجس مى‌شود ولى اگر كثير (به اندازه كرّ) باشد ظاهر آن است كه محكوم به طهارت است.

مسأله 4- تمام اقسام آب مطلق در صورتى كه در اثر تماس با نجاست، يكى از اوصاف سه‌گانه آن- رنگ، بو و مزه- تغيير كند نجس مى‌شود، ولى اگر در اثر مجاورت با نجاست تغيير كند نجس نمى‌شود، مانند آن‌كه آب مطلق در اثر نزديك بودن با مردار بوى آن را بگيرد. البته اگر مردار خارج آب بيفتد و قسمتى از آن داخل آب قرار بگيرد و آب به واسطه مجموع آن تغيير نمايد نجس مى‌شود.

مسأله 5- معيار (نجس شدن) اين است كه آب با اوصاف نجاست تغيير كند نه با اوصاف متنجس، پس اگر آب كر يا جارى و مانند آن‌ها به وسيله بقّم متنجس قرمز گردد نجس نمى‌شود.

مسأله 6- معيار، تغيير يكى از اوصاف سه‌گانه آب به سبب نجاست است، اگر چه تغيير آن از سنخ اوصاف نجاست نباشد، پس اگر آب با ريختن خون در آن، زرد شود نجس مى‌شود.

مسأله 7- اگر متنجسى كه داراى وصف نجاست است، در آب معتصم بيفتد و به سبب همان وصف نجس آن آب را تغيير دهد، بنابر اقوى آب نجس نمى‌شود، مانند اينكه مردارى در آبى بيفتد و بوى آب را تغيير دهد سپس مردار بيرون آورده شود و آن آب در آب كرى ريخته شود و بوى كر را تغيير دهد. البته اگر متنجس مقدارى از اجزاء نجس را همراه داشته باشد و به سبب اجزاء نجس، آب معتصم تغيير كند نجس مى‌شود.

مسأله 8- آب جارى كه از زمين مى‌جوشد و روان است، كم باشد يا زياد، و نيز آبى كه از زمين مى‌جوشد ولى راكد است مانند بعضى از چشمه‌ها، با ملاقات نجاست نجس‌