نمى‌شود. و بنابر اقوى آب چاه، حكم آب جارى را دارد، پس اين آب‌ها فقط در صورتى كه تغيير كنند نجس مى‌شوند.

مسأله 9- آب راكدى كه متصل به آب جارى باشد در حكم آب جارى است، پس گودال آبى كه به وسيله جوى كوچك و مانند آن (مثل لوله) به نهر متصل باشد در حكم آب نهر است، و همچنين است كناره‌هاى نهر، هرچند كه آب آن‌ها ساكن باشد.

مسأله 10- آب جارى و آنچه در حكم آن است اگر به وسيله نجاست تغيير يافته و نجس شود در صورتى كه تغيير آن- و لو به خودى خود- از بين برود و با آب معتصم، ممزوج گردد پاك مى‌شود.

مسأله 11- آب راكدى كه مادّه ندارد اگر كمتر از كر باشد با ملاقات نجاست نجس مى‌شود- چه آب بر نجاست وارد شود و چه نجاست بر آب- و با ممزوج شدن با آب معتصم مانند جارى و كر و آب باران پاك مى‌شود، و اقوى آن است كه به صرف اتصال بدون ممزوج شدن كفايت نشود.

مسأله 12- اگر شك كند كه آب قليلى ماده دارد يا نه در صورتى كه سابقاً داراى ماده بوده و فعلًا شك در منقطع شدن آن پيدا كرده، بنا را بر حالت اول مى‌گذارد، و اگر حالت سابق را نداند، نمى‌تواند آن را داراى ماده بداند، با اين حال اگر نجاست به آن برسد بنابر اقوى محكوم به طهارت است.

مسأله 13- آب راكد اگر به اندازه كر باشد با ملاقات نجاست، نجس نمى‌شود مگر آن‌كه تغيير كند و اگر قسمتى از آب راكد تغيير كند، چنانچه بقيه آن به اندازه كر باشد، بقيه آن، كه تغيير نكرده بر طهارتش باقى است. و آن قسمت متغير در صورتى كه با اين باقى‌مانده كه به اندازه كر است ممزوج شده و تغيرش از بين برود، پاك مى‌شود، ولى اگر باقى‌مانده كمتر از كر باشد همه آب نجس مى‌شود.

مسأله 14- آب كر به دو صورت اندازه‌گيرى مى‌شود: اول با وزن و آن هزار و دويست رطل عراقى است و اين مقدار بر حسب حقه كربلا و نجف اشرف- كه نهصد و سى و سه مثقال و يك سوم مثقال است- هشتاد و پنج حقه و يك ربع و نيم بقالى و دو و نيم مثقال‌