كه در جنگ وقتى كه مى‌رفتند چند نفرشان يك شتر داشتند، در يك جنگ- مثلًا- مهمى شايد ده تا اسب داشتند، نداشتند چيزى، ده تا شمشير داشتند، چند نفرشان يك شتر داشتند، مع ذلك چون قوّت ايمان داشتند دو تا امپراتورى را در يك ظرفِ كمى، يك امپراتورى روم را كه آن وقت مهم بود، يكى هم ايران كه مهم بودند- اين دو تا امپراتورى آن وقت در دنيا مقدم بر همه بودند- آنها را شكستند و غلبه بر آنها كردند و اسلام را بردند تا روم و تا- عرض بكنم كه- اروپا هم رساندند. عمده همان روح ايمان است كه بر انسان بايد چه باشد. اين قدرتهايى كه الآن ما مواجه با آنها هستيم هى مى‌ترسانند آدم را از اينكه ابرقدرتها هستند! شوروى هست، امريكا هست، انگلستان هست. صحيح است، اينها قدرتهايشان زياد است، لكن قدرت يك ملتى كه حق مى‌گويد، كه براى خدا قيام كرده است، مى‌خواهد كه مملكتش مملكت اسلامى باشد نه اينكه مملكتْ مملكتى باشد كه صورتش صورت اسلام و واقعش بر خلاف.

اين قيامى كه الآن ملت ايران كرده‌اند، در مقابل همه اين ابرقدرتهاست. و اين ابرقدرتها را شما اطمينان داشته باشيد كه نمى‌توانند كارى انجام بدهند؛ يعنى خداى تبارك و تعالى اينها را مقابل هم قرار داده است كه اگر او بخواهد حركت كند اين يكى تَشرش مى‌زند. تازگى شوروى تَشر زد به امريكا كه اگر بخواهى دخالت كنى در امر ايران، ما چه خواهيم كرد. نمى‌توانند بكنند. و باز از شوروى گفته‌اند كه گفته است كه- سران شوروى- كه ايران بايد سرنوشتش را خود ملتش تعيين كنند. البته اينها هم حالا حرف مى‌زنند اما مسأله همين است. مسأله اين است كه هر ملتى بايد سرنوشت خودش را خودش معين كند.

قيام ملت ايران الهى است‌

و اگر يك ملتى قيام كند اين طورى كه الآن ملت ايران قيام كرده است، اين قيام يك قيام الهى است؛ يعنى آنى كه من اعتقاد دارم- و همين طورها هم هست- اين است كه يك همچو قيامى را نمى‌شود با تبليغات بشرى، با اين حرفهاى ماها نمى‌شود يك همچو