لزوم رفع اختلافهاى جزئى‌

و آن يك كلمه‌اى هم كه به شما آقايان خارج از كشور عرض مى‌كنم، اين است كه گاهى من مى‌شنوم- ايران كه بودم گاهى مى‌شنيدم اينجا هم شايد شنيده باشم- كه آقايان بينشان يك مثلًا اختلافات جزئى، يك كدورتهاى جزئى هست. به نظر من اين صحيح نيست. شما همه برادر هم هستيد. چرا با هم، سر چه با هم اختلاف داريم؟ ما همه بايد دست به هم بدهيم، آنكه دشمن همه است، او را از بين ببريم. اگر ما بنا باشد كه خودمان با هم اختلاف بكنيم، او آسوده سر جاى خودش مى‌نشيند [و] قواى ما صرف خودمان مى‌شود. اين هم يك نيرنگى است كه آنها هميشه داشته‌اند كه بين همين طبقات مردم اختلاف بيندازند. دو تا حزب درست كنند، آن حزب كذا، آن حزب كذا؛ بين اين دو تا حزب اختلاف بيندازند و مردم را فلج بكنند. يا مثلًا، يك نفر را بياورند جلو و يك چيزى از او درست بكنند، بعد هم مردم مشغول به او بشوند؛ مدتها سر اين دعوا بكنند و قوايشان تحليل برود و آنها استفاده بكنند. شما آقايان كه در خارج هستيد با هم برادر باشيد. حل كنيد اختلافات [را]. اگر يكوقت يك كدورتى از يك برادرى ديديد، برادر وار برويد پيش او، بگوييد فلان كار شده است و من به واسطه اين، كدورت دارم، حل بشود اين كار. على اىّ حالٍ من توفيق شما را، همه آقايان را از خداوند تبارك و تعالى مى‌خواهم؛ و اميدوارم كه تحصيلات شما در اينجا به آخر برسد با سربلندى، و بتوانيد به وطن خودتان برگرديد و زمام امور وطن را اشخاص مهذب، اشخاص صحيح العمل به دست بگيرند؛ و همه شما خدمتگزار، همه ما خدمتگزار به اين مردم و به وطن خودمان و به اسلام باشيم. من- اين هم عرض كنم كه من- مزاجم اقتضاى اينكه هر روز بيايم اينجا، با اين وضعى كه الآن هست [ندارد]؛ من الآن خسته شده بودم؛ آمدم اينجا ديدم چاره ندارم [الّا] اينكه با آقايان صحبتى بكنم. من معذرت مى‌خواهم از آقايان كه بتوانم بيايم. اولًا، اين را عرض بكنم كه من از اولى كه داخل در اين باب شدم [اجازه‌] دخالت به كسى نمى‌دادم؛ به نزديكان خودم هم اجازه دخالت هيچ وقت نمى‌دادم. خودم مستقل بودم در كارهايم. خودم هر كارى را مى‌خواستم مى‌كردم و هر كارى را نمى‌خواستم نمى‌كردم؛ و