است، تا كاخهاى سفيد هم كشيده شده است، در امريكاى لاتين هم رفته است، آفريقا هم رفته است، مصر هم رفته است، ملزم كرده آنها را به اينكه اظهار اسلام بكنند. ما مى‌دانيم كه آنها به اسلام اعتقاد ندارند، بلكه مخالف‌اند، لكن اين جلوه‌اى كه از ايران منعكس شد به خارج، آنها هم كه به اسلام اعتقاد ندارند حالا مى‌گويند اسلام بايد باشد، حدود اسلامى بايد باشد. اين، بركتِ اين جلوه‌اى است كه از ايران شده است، نه اينكه آنها مسلمان شده‌اند الآن. «ادّبَهُ الْعَصاء»، حتى صدام هم مى‌گويد، نماز مى‌خواند، حالا نماز غلطى خواند. همه زاهد و عابد و مسلمان شده‌اند و اين، يك مسأله است، دست كم نبايد اين را گرفت. اين يك مسئله‌اى است كه به ما نويد مى‌دهد كه ان شاء اللَّه اين نور الهى توسعه پيدا مى‌كند، و نصرت خداى تبارك و تعالى دنبال اينكه- شما- ملت ايران مى‌خواهد نصرت خدا را بكند، دنبال اين نصرت خدا هست، وعده كرده خدا، لكن ما بايد فكر اين باشيم كه ما نصرت اسلام را بكنيم، نصرت خدا را بكنيم. ما در فكر اين باشيم كه براى خدا كار بكنيم و نصرت دين خدا بكنيم. اگر ما اين كار را انجام داديم، وعده خدا بلااشكال تحقق پيدا مى‌كند و نصرت او هم دنبال اين هست. خوب! در اين جنجال عظيمِ دنيا بر ضدّ ما، تكليف ما چى است؟ اينكه من هميشه عرض مى‌كنم كه همه آقايان در هر جا هستند، چه علماى بلاد- بلاد ايران- و چه ائمه جمعه و جماعات و چه مجلس محترم شوراى اسلامى و چه دولتمردان، اينها همه دست به دست هم بدهند تا اينكه اين بار را بتوانند به مقصد برسانند، براى اين است كه، يك گِله‌هايى از هم دارند، يك نقايصى مى‌بينند، البته تذكرش خوب است، اما هاى و هوى خوب نيست، انتقامجويى خوب نيست. بايد ما در فكر اسلام باشيم. اگر در فكر خودمان هم هستيم، اگر فكر منافع خودمان هم هستيم، بايد فكر اسلام باشيم كه اسلام منافع ما را تأمين مى‌كند. اگر ما اهل دين هستيم كه بايد اسلام را با چنگ و دندان حفظ بكنيم، و اگر اهل دنيا هستيم، دنياى ما هم به اسلام بستگى دارد.

تفاهم با دوستان، مخاصمه با دشمنان‌

امروز اگر چنانچه خداى نخواسته يك خللى وارد بشود در اين جمهورى اسلامى،